در سال های اخیر، تحقیقات بر روی نانوکامپوزیت های پلیمر- خاک رس توجه زیادی را به خود جلب کرده است و این به دلیل خواص مکانیکی، حرارتی، نوری و شیمی فیزیکی بهبود یافته این پلیمر ها نسبت به پلیمر خالص و کامپوزیت های معمولی است. پلی وینیل کلراید (pvc) جزء یکی از پراهمیت ترین پلاستیک هاست که دارای مقاومت شیمیایی و خواص فیزیکی عالی می باشد. با وجود این، خواص pvc می تواند توسط پخش نانوذرات خاک رس (clay) مانند سدیم مونت موریلونیت (na-mmt) و مونت موریلونیت آلی دوست (o-mmt) در ماتریس پلیمری بهبود یابد. اگرچه تحقیقات زیادی بر روی نانوکامپوزیت های پلیمری انجام شده است، ولی تاکنون توجه زیادی در مورد تأثیر na-mmt و o-mmt بر روی خواص نانوکامپوزیت های pvc نرم صورت نپذیرفته است. در این تحقیق، نانوکامپوزیت های پلی (وینیل کلراید)- خاک رس توسط روش اختلاط مذاب و با استفاده از na-mmt و دو نوع مختلف o-mmt تهیه شده است. روش طراحی آزمایش تاگوچی نیز به منظور بهینه کردن تعداد آزمایشات و تحقیق بر روی تأثیر پارامترهای مختلف بر روی خواص نانوکامپوزیت ها مورد استفاده قرار گرفته است. پارامترهای مورد نظر در این تحقیق عبارتند از: نوع خاک رس، درصد خاک رس و وزن مولکولی پلیمر. در راستای این پروژه ساختار نانوکامپوزیت های پلیمر- خاک رس تهیه شده توسط تفرق اشعه ایکس (xrd) مورد تحقیق قرار گرفت. خواص مکانیکی، حرارتی و فیزیکی نیز مورد بررسی قرار گرفتند.