چکیده در این تحقیق، خصوصیات جوانه زنی و بنیه بذر چهار رقم بذر گوجه فرنگی تجاری با نام های سی اچ فلات(falat ch)، کارون فلات(falat karoon)، کالجی ان 3(calj-n3) و ارلی اوربانا وای (early urbana y) مقایسه شد. در ابتدا، هیدروپرایمینگ با آب مقطر به مدت 12 ساعت و تیمارهای اسموپرایمینگ محلول (?kno?_3 + k_2 hpo_4)، peg8000 و اوره به مدت 5 روز در پتانسیل 25/1- مگاپاسکال در کنار شاهد و تیمار پیری از طریق آزمون فرسایش کنترل شده به مدت 6 روز در دمای 50 درجه سانتی گراد و محتوی رطوبت 13 درصدی بذور، مقایسه شد. پس از انتخاب (?kno?_3 + k_2 hpo_4) به عنوان تیمار برتر پرایمینگ، مقایسه بذور این تیمار، با بذور شاهد و تیمار پیری از طریق آزمون های مقایسات جرمی، نشت و تترازولیوم انجام گرفت. رقم karoon نسبت به سایر ارقام، دارای بنیه کمتری بود. در آزمون تترازولیوم، در بیشتر بذور پرایم شده، توسعه جنین نسبت به آندوسپرم اطراف آن به لحاظ اشغال فضای بذر، به وضوح مشخص بود. به نظر می رسد، برتری تیمار پرایمینگ با (?kno?_3+ k_2 hpo_4)، به دلیل نفوذ احتمالی یون های پتاسیم به بذر و بنابراین تقویت واکنش های بیوشیمیایی آن باشد. شاخص های متوسط زمان جوانه زنی و سبز شدن نسبت به شاخص های درصد جوانه زنی و سبز شدن، به منظور مقایسه بنیه بذور گوجه فرنگی برتری داشتند. به نظر می رسد آزمون های مقایسات جرمی و نشت، آزمون های مناسبی به عنوان آزمون های بنیه بذر گوجه فرنگی نبوده، در حالی که آزمون تترازولیوم با انجام تحقیقات بیشتر می تواند به عنوان یک آزمون بنیه مناسب برای بذر گوجه فرنگی مطرح باشد.