چکیده سدهای خاکی به دلیل اجرای سریع آن و کم هزینه بودن و امکان اجرای آن در اکثر بسترهای رودخانه ای در بیشتر نقاط کشور مورد استفاده قرار می گیرد. به دلیل طراحی اینگونه سدها با هسته رسی حجم زیادی از رس در هسته مورد استفاده قرار می گیرد گاهی نیز به دلیل نامناسب بودن مصالح رسی و عدم توجه به مشخصات فنی و مهندسی مشکلات فراوانی در سد به وجود می آید. بنابراین با استفاده از هسته هایی مانند هسته های بتن آسفالتی که مشخصات و پارامترهای آن به طور دلخواه قابل تغییر می باشد می توان حجم مصالح به کار رفته را کاهش و نهایتاً بعد سد را به دلیل حذف مواد ریز دانه به حداقل رسانید که این امر زمان اجرا و هزینه های ساخت را تا حدی کاهش می دهد از ویژگی های بارز این هسته می توان به پایین بودن پتانسیل ترک خوردگی و نفوذ پذیری، تناسب رفتار با دیگر قسمت های بدنه سد و اجرا در هر نوع شرایط آب و هوایی اشاره کرد. با وجود تمام مزایای قابل ذکر برای سد های با هسته بتن آسفالتی در مورد نحوه رفتار لرزه ای این سد ها اطلاعات کمی در دست است و با توجه به شرایط لرزه خیزی کشور ما، ایران، شناخت این رفتار اهمیت بیشتری پیدا می کند. از آنجا که ضخامت هسته ناتراوا در این نوع سد ها نسبت به انواع دیگر همچون سد با هسته رسی کمتر می باشد بررسی احتمال بروز ترک در هنگام اعمال بارهای دینامیکی به سد اهمیت بیشتری می یابد. در این پایان نامه از طریق آزمایش، مقاومت ومشخصات استاتیکی و دینامیکی آسفالت با درصد قیر ، درصد فیلر ، منحنی دانه بندی ، نوع سنگدانه و نوع فیلر مختلف مورد بحث قرار خواهد گرفت. تمامی پارامتر های بتن آسفالتی از قبیل مقاومت، وزن مخصوص، کارایی و نفوذپذیری آن قابل کنترل بوده و می توان با توجه به نیاز های اجرا آن را کنترل کرد. با توجه به آزمایشات انجام شده سدهای خاکی با هسته بتن آسفالتی اصولا جایگزینی مناسب برای سدهای خاکی به هسته رسی می باشند.

در این تحقیق، پوشش دهی آلیاژ آلومینیوم 2024-t3 به کمک روش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی با استفاده از جریان مستقیم مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا الکترولیت با ترکیب و غلظت مشخص بهینه سازی شد و مقدار بهینه ولتاژ، زمان و جریان بدست آمد .الکترولیت مورد استفاده محلول قلیایی شامل g/l30 سیلیکات سدیم، g/l25 فسفات سدیم و g/l 15هیدرواکسید پتاسیوم بود. مواد به کار رفته در ترکیب این الکترولیت پیچیده، ارزان و در دسترس بوده و در پایین آوردن ولتاژ کاری و افزایش نرخ پوشش دهی مفید بوده است. علاوه بر مواد ذکر شده، گلیسرین هم اضافه شد. مقدار بهینه گلیسرین g/l 10 بدست آمد. در انتخاب اولیه ترکیب الکترولیت، هدف اصلی افزودن گلیسرین به الکترولیت پایدار سازی الکترولیت بود، اما در طول فرایند مشاهده شد که گلیسرین منجر به تشکیل پوشش متراکم و بدون ترک شد و همچنین در بهبود مقاومت به سایش پوشش مفید واقع شد. مقاومت به خوردگی نمونه ها به کمک آزمون های پلاریزاسیون تافل و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و مقاومت به سایش آنها به روش پین بر روی دیسک مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مورفولوژی سطح و مقطع عرضی لایه اکسیدی به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی و ترکیب شیمیایی آن به روش پراش اشعه ایکس مطالعه شد. نتایج نشان می دهد که بعد از فرایند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی خواص سطحی آلیاژ و مقاومت به خوردگی به نحو مطلوبی بهبود یافت. لایه اکسیدی تشکیل شده بر روی سطح یکنواخت و عاری از ترک بوده و ترکیب آن شامل فازهای اصلی ?-al2o3 و ?-al2o3 می باشد.