پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر نوبتکاری بر کارکرد خانواده کارمندان اجرا گردید. در این پژوهش علی-مقایسه ای، 156 نفر از کارمندان روزکار ( 87نفر) و نوبتکار ( 87نفر) شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران به روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت سنجش ابعاد کارکرد خانواده (حل مسئله، ارتباط، نقشها، پاسخدهی عاطفی، آمیختگی عاطفی، کنترل رفتار و کارکرد کلی ) از پرسشنامه سنجش خانواده (fad) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با روش های آماری تفاوت میانگینها برای گروههای مستقل t و من ویتنی مورد بررسی قرار گرفت. از هفت بعد مورد بررسی کارکرد خانواده، ابعاد ارتباط، نقشها، آمیختگی عاطفی، کنترل رفتار و کارکرد کلی در خانواده های نوبتکاران به صورت معناداری پایین تر از خانواده های روزکار بود. نتایج نشان دهنده این مطلب است که نوبتکاری از طریق محدودیت زمانی و سرایت روانی باعث تاثیر در ایفای صحیح نقشهای همسری و والدینی کارمند در خانواده شده و در تحقق ابعاد کارکرد خانواده خلل ایجاد میکند. پیشنهاد میشود تاثیر آموزش در زمینه روش های حل تعارض و مدیریت زمان جهت کاهش اثرات منفی نوبتکاری بر کارکرد خانواده بررسی شود.