جاحظ نویسند ی معروف عصر عباسی است که حدود سال 163هـ در بصره متولد شد. او دارای تألیفات زیادی است که این تألیفات، منعکس کننده ی واقعیت های عصر اویند. او به احوال ملت های مختلفی پرداخته است. ایرانیان یکی از این ملت هایی هستند که مورد توجه عمیق وی بوده اند. او با نگاهی دقیق و گاه نقادانه، وضعیت و جایگاه آنان را در زمینه های مختلف، از جمله؛ آداب و رسوم، خلق وخوی، موقعیت ها و مشاغل به تصویر می کشد. همچنین از سیاست و کاردانی آنان، اطلاعات مفیدی به دست می دهد. در زمینه علمی و ادبی نیز از بزرگان و آثار آنان سخن می گوید. او به قدری از گذشته ایرانیان سخن می گوید که با مطالعه ی آثار وی، گویا تاریخ ایرانیان در مقابل دیدگان ما قرار دارد. به طور کلی می توان گفت؛ جاحظ از یک طرف تحت تأثیر فرهنگ ایرانی بوده و از طرف دیگر خود نیز بر آن تأثیراتی نهاده است.