پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر مشاوره گروهی به شیوه تلفیقی(شناختی، وجودی و مذهبی) بر بهبود مهارت مقابله با استرس و کاهش علائم آن در مادران دارای فرزند معلول تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان یزد انجام شد. جامعه آماری این پژوهش مادرانی است که فرزندان آنها به دلایل مختلف تحت پوشش بهزیستی شهرستان یزد بوده که از بین آن ها تعداد 30 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت انتخاب تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار سنجش، پرسشنامه ghq بوده که دارای روایی و پایایی مناسبی می باشد. این پژوهش دارای 5 فرضیه در زمینه تأثیر شیوه مشاوره ای مذکور بر کاهش علائم جسمانی، کاهش اضطراب و اختلال خواب، بهبود کارکرد اجتماعی، کاهش افسردگی و بهبود سلامت روانی است. اعضای گروه آزمایش در 10 جلسه مداخله درمانی 120 دقیقه ای و به فاصله زمانی یک هفته شرکت کردند و درگروه گواه هیچ مداخله ای انجام نشد. در پایان هر دو گروه با آزمون یاد شده مورد سنجش قرار گرفتند و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج تحقیق نشانگر این بود که در تمامی فرضیه ها فرض صفر رد شد. نسبت f در فرضیه اول(بهبود علائم جسمانی) 29/41 ، در فرضیه دوم(کاهش اضطراب و اختلال خواب) 38/33 ، در فرضیه سوم(بهبود کارکرد اجتماعی) 27/14 ، در فرضیه چهارم(کاهش افسردگی) 57/46 ، و در فرضیه پنجم (بهبود سلامت روانی) 53/141به دست آمد.