حقوق مالی انتقال (ftr) یکی از ابزارهای مالی برای پوشش ریسک بازیگران بازار برق در مواجهه با پدیده پرشدگی خطوط انتقال است. هر ftr از نقطه تزریق به نقطه دریافت تعریف می شود که این نقاط می توانند یک شین، ناحیه یا منطقه باشند. ftr که بین دو نقطه از شبکه (دو شین یا دو ناحیه) تعریف می شود، به دارنده خود این حق را می دهد که در صورت بروز پرشدگی در شبکه انتقال و ایجاد تفاوت در قیمت های برق در این دو نقطه، به ازای ظرفیت ftrی که خریده است، وجوهی را دریافت کند. پرداخت کننده این وجوه معمولا iso است و منبع تأمین آن، مازاد تجاری ناشی از تفاوت دریافت و پرداخت های iso از خریداران و فروشندگان بازار است که در روش قیمت گذاری نقطه ای (lmp) حاصل می شود. بدیهی است که تسویه بازار ftr مستلزم آن است که iso تمامی وجوه ناشی از مازاد تجاری را میان دارندگان ftr تقسیم کند. به عبارت دیگر، ظرفیت ftr فروخته شده به وسیله iso باید چنان باشد که با توجه به تغییرات قیمت انرژی در بازار، در پایان دوره فروش ftr وجوه ناشی از مازاد تجاری بازار به طور کامل به دارندگان ftr پرداخت شود. بر این اساس، در این پایان نامه مدلی برای تعیین مقدار قابل عرضه ftr در بازار حراج اولیه این کالای مالی به وسیله iso ارائه شده است. در این مدل با درنظر گرفتن هر دو نوع ftr اجباری و اختیاری تلاش شده است تا در گام نخست، مازاد تجاری در اختیار iso در یک دوره میان مدت، چنان که در بازارهای ftr معمول است برآورد شود و سپس میزان بهینه ftrهای قابل عرضه چنان تعیین شود که با درنظر گرفتن ریسک فروش، مازاد تجاری در اختیار iso در پایان دوره کمینه باشد. روش پیشنهادی در یک بازار برق نمونه اجرا شده و نتایج قابل قبولی گرفته شده است.