توانایی قلب، شش ها و دستگاه گردش خون به تحمل فشار های ورزشی برای مدت زمان طولانی را آمادگی قلبی ـ تنفسی گویند(آرمسترانگ و همکاران 2000). آمادگی قلبی ـ تنفسی پایین با خطر بروز بیماری های قلبی عروقی همراه بوده و به عنوان اولین عامل موثر بر سلامتی در آینده بیان شده است(ایبرگ و همکاران 2005)مطالعه های اخیر به کاهش میزان آمادگی قلبی ـ تنفسی در کودکان و بزرگسالان اشاره دارد(اسنمان و همکاران 2005 ، پَت و همکاران 2006). اکسیژن مصرفی اوج(vo2max)به عنوان معیاری جهانی برای سنجش میزان آمادگی قلبی ـ تنفسی پذیرفته شده است(نیکولیک و لیک 1992، دنکر و همکاران 2007). در بررسی اکسیژن مصرفی بیشین? کودکان و نوجوانان طی دوران رشد و نمو جسمانی، عوامل فیزیولوژیکی متعددی مثل سن(آرمسترانگ و ولسمن 2000)، جنس(آرمسترانگ و همکاران 1999)، وراثت(بوچارد 1988)، ارتفاع، ضربان قلب(مازنی 1376 به نقل از وین (1975))، هموگلوبین، حجم قلب، حجم خون، نوع و درصد تارهای عضلانی(صفری 1381)، اندازه ی بطن چپ قلب، درصد چربی بدن(bf?) و توده بدون چربی(ffm)، توده چربی(fm)، سطح بدن و فعالیت بدنی(گائینی و همکاران 1379 به نقل از شارکی(1372)) موثر است.پژوهش حاضر با بررسی تغییرات vo2max و عوامل قابل اندازه گیری مرتبط با آن در پسران سنین 16-12 سال شهر بردسکن پرداخته تا به شناسایی روند این تغییرات در آنها کمک کند.