رساله حاضر، بر آن است تا با نگاهی به آثار شهید مطهری، اندیشه اخلاقی وی را در برخی از حوزه های اخلاق کاربردی، استخراج و سامان دهی کند. اخلاق سیاست، اخلاق تکنولوژی و اخلاق علم آموزی از جمله این حوزه ها هستند. اخلاق کاربردی، نیاز به پایه و مبنایی دارد که پشتوانه ای برای آن باشد، انسان شناسی و خداشناسی، دو مقوله ای هستند که به عنوان مبانی اخلاق کاربردی شناخته می شوند، در این میان انسان شناسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و این مقوله نه فقط به دلیل آن است که انسان موضوع اخلاق است، بلکه تجزیه و تحلیل قوا و نیروهای انسانی نیز کلید تمامی حوزه های گوناگون تعلیم و تربیت، سیاست، تکنولوژی و.... است. در اخلاق سیاست، نظام سیاسی باید بیانگر قلمرو دین باشد و یکی از تجلیات آن مسئولیت پذیری انسان است و مسئولیت منهای دین و خدا معنا ندارد، و از عناصر اخلاق سیاست، حضور و استمرار عدالت در تمامی زمینه ها، رعایت حقوق مردم، آزادی و کرامت انسانی است. اخلاق تکنولوژی نیز مانند دیگر شاخه های اخلاق کاربردی باید منعکس کننده تعهد اخلاقی افراد و نهادهای تخصصی آن باشد و تکنولوژی باید در جهت توسعه و تکامل و بر هم نزدن ارزش ها سوق داده شود. در اخلاق علم آموزی، هدف اساسی، الهی شدن آدمی است و برای رسیدن به این هدف، باید استعدادهای عالی انسان به شیوه صحیح رشد کند و به فعلیت برسد زیرا تعلیم و تربیت، مهم ترین جنبه زندگی بشر است و هر نوع انحراف در آن باعث انحراف در همه امور زندگی می شود.