چکیده این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی روایت درمانی بر کاهش بحران هویت دانشجویان انجام شد. روش پژوهش آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان مقیم خوابگاههای علامه طباطبایی (در سال تحصیلی 1389-1388) بودند. از بین دانشجویان 20نفر به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار این پژوهشرسشنامه سبک های هویت برزونسکی (isi-6g) بود. محتوای جلسات بر طبق نظریه ی روایت درمانی که توسط پژوهشگر تدوین گردید، و در 8 جلسه یک ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. داده های بدست آمده بار روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که روایت درمانی در کاهش سبک سردرگم-اجتنابی و افزایش سبک اطلاعاتی دانشجویان موثر بوده است. سطح معناداری دز این پژوهش 5./. است. واژه های کلیدی: روایت درمانی، سبک های پردازش هویت.