مطالعه حاضر به بررسی رابطه ی بین میزان سرقت علمی و متغیرهایی می پردازد که در ادبیات تحقیق به ارتباط آنها اشاره شده است. این متغیر ها شامل سن، جنسیت، ساعات کاری برای کسب درآمد هفتگی، اصرار برای کسب نمرات بالای درسی ، معدل دانشگاهی، درک، و جدیت ادراکی از سرقت علمی است. همچنین در این مطالعه به بررسی دلایل دانشجویان به ارتکاب سرقت علمی پرداخته می شود. این پژوهش اطلاعات مفیدی را برای کارشناسان دانشگاهی در زمینه وضعیت کنونی سرقت علمی و منشاء احتمالی آن در میان دانشجویان کارشناسی ارشد زبان انگلیسی ایرانی فراهم می کند. در پژوهش حاضر از روش های تحقیقی کمی و کیفی استفاده شد. از مصاحبه نیم ساخت یافته برای بررسی دلایل ارتکاب به سرقت علمی دانشجویان انجام شد و برای بررسی این دلایل در سطح گسترده تر، از پرسشنامه ای محقق ساخته استفاده شد . برای بررسی میزان شیوع سرقت علمی و همبسته های آن، پرسشنامه ی این پژوهش از پرسشنامه دارای روایی و پایایی مکس ول، کرتیس، واردانگا (2006) و کرتیس- پوپال (در دست چاپ) اقتباس شد. پرسشنامه ی پژوهش میان 327 دانشجو(120 مرد و 207 زن) توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کروسکال والیس، خی دو، یومن ویتنی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. در آخر به منظور بررسی متغیر های پیش بینی کننده سرقت علمی، رگرسیون چند متغیره به کار گرفته شد. در این پژوهش سطح معنا داری 05.p < در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که سرقت علمی میان دانشجویان مورد نظر کاملا رایج است و ایشان درک کافی از انواع مختلف سرقت علمی ندارند. همچنین بین میزان شیوع سرقت علمی و متغیر های جمعیت شناسی از قبیل سن و جنس، و متغیر های فردی همچون معدل دانشگاهی، میزان ساعات کاری برای کسب درآمد هفتگی، و اصرار برای کسب نمرات بالای درسی، همبستگی مشاهده نشد. با این وجود میان متغیر هایی همچون درک از سرقت علمی و جدیت ادراکی با میزان شیوع سرقت علمی همبستگی منفی وجود دارد. عمده ترین دلایل مطرح شده برای ارتکاب به سرقت علمی توسط دانشجویان شامل مهارتهای آکادمیک محدود ، عدم مهارت در انجام تحقیق، مهلت بسیار کوتاه ارائه مقالات، عدم آگاهی از انتظار استادان، عدم مهارت در ذکر منابع ، فقدان معیارهایی مانند ابتکار و خلاقیت در ارزیابی مقاله، عدم آشنایی به شیوه های اجتناب از سرقت علمی، و عدم دسترسی به منابع کافی هستند. این علل عمدتا مربوط به مسائل آموزشی می شوند. علاوه بر این با درنظر گرفتن همبسته های سرقت علمی و ماهیت غیر عمدی بیش از نیمی از موارد گزارش شده از سرقت علمی توسط دانشجویان، نتیجه گیری می شود که شیوع بالای سرقت علمی در میان دانشجویان مورد نظر عمدتا مربوط به مسائل آموزشی می شود. همچنین فقدان برنامه های آموزشی لازم برای دانشجویان حتی در ساده ترین نوع سرقت علمی، با عدم تفاوت در درک دانشجویان در سال های مختلف تحصیلی تایید شد. بنابراین اقدامات و تلاش ها برای کاهش سرقت علمی باید عمدتا به ارتقا سطح آموزش به طور کلی و به طور خاص به سرقت علمی معطوف شوند.