جاذب سیلیکاته میان حفره تحت عنوان mcm-48 با مساحت سطح بالایی تهیه شد و با استفاده از آمینو پروپیل تری متوکسی سیلان و 1n(تری اتوکسی سیلیل پروپیل) دی اتیلن تری آمین اصلاح شد. این مواد بوسیله پراش اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی پیمایشی و سنجش های جذب و بازجذب گاز نیتروژن شناسایی شد. حذف یون های فلزی کادمیم و سرب از محلول های آبی توسط جاذب های میان حفره اصلاح شده در سیستم ناپیوسته بررسی شد. اثر متغیرهای مقدار جاذب، ph محلول، زمان تماس و غلظت اولیه محلول مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها نشان داد که اصلاح جاذب میان حفره mcm-48 و بکارگیری جاذب های اصلاح شده nh2-mcm-48 و nh2-nh-nh-mcm-48 بطور قابل توجه ای حذف یون های فلزی کادمیم و سرب از محلول های آبی را بهبود بخشید. داده های آزمایش با استفاده از همدمای لانگمایر و فرندلیخ و با آنالیز رگرسیون غیر خطی، تجزیه و تحلیل شد. طبق پارامترهای همدمای لانگمایر، حداکثر ظرفیت جذب میان حفره اصلاح شده nh2-nh-nh-mcm-48 برای کادمیم و سرب به ترتیب 82.7 و 119.24 میلی گرم بر گرم بدست آمد. مطالعات سینیتیک جذب برای nh2-nh-nh-mcm-48 نشان داد که فرایند جذب با مدل سینیتیک شبه درجه یک همخوانی داشت. نتایج نشان داد که nh2-nh-nh-mcm-48 می تواند بعنوان یک جاذب موثر برای حذف یون های فلزی کادمیم و سرب از محلول های آبی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: این تحقیق با هدف تعیین تأثیر مصرف کافئین قبل از فعالیت مقاومتی بر پاسخ هورمون های رشد، انسولین، کورتیزول و تستسترون انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون یک گروه تجربی بود. نمونه آماری این تحقیق 10 نفر از دانش آموزان دبیرستانی با میانگین سنی 70/0±7/16 سال، قد 052/0±49/171 سانتی متر، وزن 81/4±1/60 کیلوگرم، نمایه ی توده بدنی25/1±50/20 کیلوگرم متر مربع و ضربان قلب استراحت 51/8±4/69 بودند که به صورت داوطلبانه و به روش نمونه گیری انتخابی در دسترس و هدفدار انتخاب شدند. پروتکل مقاومتی شامل یک جلسه تمرین با8 فعالیت و هر کدام 3 ست(set) و هر ست 10 تکرار با 75% یک تکرار بیشینه بود، که بین هر ست 1 دقیقه استراحت و ما بین هر فعالیت 2 دقیقه استراحت برای ریکاوری قرار داده شد. در شروع و پایان تحقیق در ساعت مشخص از آزمودنی ها نمونه گیری به عمل آمد و برای سنجش تستوسترون ،کورتیزول ،انسولین و هورمون رشد به آزمایشگاه فرستاده شد. برای مقایسه پیش آزمون وپس آزمون درون گروهی، آزمون tهمبسته مورد استفاده قرارگرفت و درادامه برای تجزیه وتحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق ازروش تجزیه وتحلیل واریانس(anova) ،اندازه گیری تکراری-آزمون تعقیبی استفاده شد. یافته ها: هورمون رشد و کورتیزول در مقایسه با قبل از تمرین افزایش معنی داری داشتند، هورمون تستسترون افزایش یافت ولی افزایش معنی دار نبود و انسولین تغییرات معنی داری نشان نداد (05/0>p). نتیجه گیری: تمرین مقاومتی باعث افزایش در هورمون رشد و کورتیزول می شد و مصرف کافئین قبل از تمرینات باعث تغییرات معنی داری بر پاسخ هورون ها نشد و تغییرات در غلظت هورون ها ناشی از تمرینات مقاوتی بود