نام پژوهشگر: محمد رضا حقیقی بروجنی

بررسی رادیوگرافیک تاثیر تستوسترون و ناندرولون بر خصوصیات استخوانی خرگوش نابالغ و مقایسه آن با یافته های هیستوپاتولوژیک
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهرکرد - دانشکده دامپزشکی 1389
  محمد رضا حقیقی بروجنی   فرزانه حسینی

این مطالعه به‏منظور بررسی اثر استروئید‏های آنابولیک-آندروژنیک تستوسترون انانتات و نادرولون دکانوات بر روی قطر استخوان ران، نسبت کورتکس به قطر استخوان ران، سرعت رشد طولی استخوان ران و طول و عرض صفحات رشد پایینی استخوان‏های زند زبرین و زند زیرین در خرگوش به عنوان یک مدل انسانی انجام شد. برای انجام این مطالعه، 15 خرگوش سفید نیوزیلندی‏ نابالغ ماده 45-42 روزه، به مدت یک هفته در شرایط استاندارد نگهداری شدند. در این مدت خرگوش‎ها به میزان دلخواه به آب و جیره‏ی غذایی دسترسی داشتند. پس از سپری شدن دوره‏ی تطابق، یک سری رادیوگراف کنترل از ناحیه‎ی استخوان ران و مفصل مچ دست در نمای قدامی-خلفی تهیه شد. سپس خرگوش‏ها به صورت تصادفی به سه گروه مساوی (گروه تحت درمان با ناندرولون، گروه تحت درمان با تستوسترون و گروه کنترل) تقسیم شدند. چهار دوز ناندرولون دکانوات (mg/body10) با فواصل یک هفته به خرگوش‏های گروه ناندرولون، چهار دوز تستوسترون انانتات (mg/kgbw5) با فواصل یک هفته به خرگوش‏های گروه تستوسترون و 3/0 سی‏سی نرمال سالین به خرگوش‏های گروه کنترل تزریق شد. یک هفته بعد از هر تزریق، با استفاده از کاست و فیلم ماموگرافی، یک سری رادیوگراف از اندام خلفی و مچ دست در نمای قدامی-خلفی تهیه شد و با استفاده از نرم‏افزار image j مورد ارزیابی قرار ‏گرفت. پس از تهیه‏ی آخرین سری عکس رادیوگرافی، تمام خرگوش‏ها با دوز بالای فنوباربیتال به صورت تزریق داخل وریدی کشته شدند و استخوان‏های ران، زند زبرین و زند زیرین هر خرگوش از بافت‏های اطراف جدا و در داخل ظروف حاوی فرمالین به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد و از صفحات رشد پایینی استخوان‏های زند زبرین و زند زیرین مقاطع هیستوپاتولوژی تهیه شد و مورد ارزیابی هیستومورفومتری قرار گرفت. نتایج رادیولوژی کاهش معنی‏داری را در میزان رشد طولی استخوان ران در دو گروه تحت درمان با ناندرولون و تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند در حالی‏که تغییر معنی‏داری در نسبت کورتکس به قطر استخوان ران، قطر استخوان ران و طول و عرض صفحات رشد پایینی استخوان‏های زند زبرین و زند زیرین مشاهده نشد که همگی با نتایج هیستوپاتولوژی هم‏خوانی داشت. بر اساس این نتایج چنین به‏نظر می‏رسد که دو داروی ناندرولون و تستوسترون با این دوز و این دوره‏ی مصرف، باعث کاهش معنی‏داری در سرعت رشد طولی استخوان ران در خرگوش نابالغ ماده می‏گردد درحالی که اثر معنی‏داری روی قطر استخوان ران، نسبت کورتکس به‏ قطر استخوان ران و طول و عرض صفحات رشد دیستال استخوان‏های زند زبرین و زند زیرین ندارد.