هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز بوپره نورفین بر بافت بیضه و تغییر ایجاد شده در آندروژن اصلی جنس نر یعنی تستوسترون در موش سوری بود. موش های نر بالغ از نظر جنسی در 5گروه 5تایی تقسیم شده و به ترتیبی که آمده طی 21 روز تحت درمان بصورت تزریق داخل صفاقی قرار گرفتند: موش های گروه کنترل در طول مدت مطالعه سرم فیزیولوژی دریافت کردند. گروه کنترل مثبت مورفین را با دوز 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. سه گروه دیگر بوپره نورفین را با دوزهای mg/kg15/0 (ب15)، mg/kg30/0 (ب30) و mg/kg60/0 (ب60) دریافت نمودند. بعد از بیهوشی عمیق موش ها نمونه ی خون برای ارزیابی هورمون تستوسترون و بعد از آسان کشی حیوانات بیضه ی چپ آن ها برای ارزیابی های هیستوپاتولوژیک اخذ گردید. در بیضه ی گروه های آزمایشی متوسط قطر لوله های منی ساز، سلول های اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی، ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز، شاخص میوتیک و درصد اسپرماتوژنز کاهش معنی داری را در گروه های درمان نسبت به گروه کنترل نشان داد (p<0.05). این شاخص ها بین گرو ه های درمانی مورفین و بوپره نورفین بجز در مورد ارتفاع اپیتلیوم زایا که کاهش معنی داری در گروه ب60 نسبت به گروه های مورفین،ب15وب30 نشان داد، تفاوت معنی دار نداشت. همچنین میزان کاهشی که درصد اسپرماتوژنز در گروه مورفین داشت مشابه با گروه ب30 بود. درصد اسپرماتوژنز در گروه ب60 بیشترین کاهش (36/56%) ودر گروه ب15 کمترین کاهش (16/76%) را نشان داد. نتایج حاکی از این بود که بوپره نورفین می تواند باعث کاهش سطوح تستوسترون پلاسما و اختلال در روند اسپرماتوژنز شود و باروری جنس نر را تحت تاثیر قرار دهد.