هدف این پژوهش بررسی رابطه هوش هیجانی و مهارت های مقابله ای با خودکارآمدی می باشد. برای رسیدن به این هدف از روش تحقیق همبستگی استفاده شده است. جامعه پژوهش را دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان سیرجان تشکیل داده اند، نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به تعداد 380 نفر انتخاب شده است. پرسشنامه های هوش هیجانی سیبریاشیرینگ، مهارت های مقابله ای موس و بیلینگز و خودکارآمدی شرر ابزار جمع آوری اطلاعات بوده اند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون t در قالب نرم افزار آماری spss تجزیه تحلیل شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین میانگین خودکارآمدی دانشجویان با توجه به رشته تحصیلی و جنسیت و مهارت های مقابله ای آنان تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان می دهد که بین سطوح مولفه های هوش هیجانی با مهارت های مقابله ای هیجان مدار رابطه همبستگی منفی معنادار، سطوح مولفه های هوش هیجانی با مهارت های مقابله ای مسئله مدار رابطه همبستگی مثبت غیرمعنادار وجود دارد. این نتایج نشان می دهد که بین مهارت های مقابله ای مسئله مدار با خودکارآمدی رابطه همبستگی مثبت و معنادار و بین مهارت های مقابله ای هیجان مدار و خودکارآمدی همبستگی منفی معنادار وجود دارد و همچنین بین هوش هیجانی کلی و مولفه های آن (خودآگاهی، خودکنترلی، همدلی و مهارت های اجتماعی) با خودکارآمدی همبستگی مثبت معنادار و مولفه خودانگیختگی هیچگونه ارتباطی با خودکارآمدی یافت نشد.