انسان شناسی ضروری ترین شناخت برای آدمی محسوب می شود، زیرا با شناخت انسان هست که آدمی هم به شناخت خدا راه پیدا می کند و هم به شناخت هستی می رسد، البته این شناخت هم به اندازه ظرفیت وجودی هر انسان و به مقدار علم و عمل او حاصل می شود. در این پایان نامه سعی بر آن شده است که انسان شناسی از دیدگاه استاد شهید مطهری و استاد جوادی آملی بررسی شده و برخی از دیدگاه های مهم و قابل بحث در آن با هم تطبیق داده شود. سیر بحث چنین اقتضا می کرد که بحث از معرفت نفس و فطرت که از جان و نهاد خود آدمی سرچشمه می گیرد شروع شده و هنگامی که انسان خود را شناخت، به دنبال راهنما و راهبری خواهد بود که راه مستقیم را به او نشان دهد و او را در رسیدن به مقصد نهایی و کمال انسانی یاری کند و الگوی کامل انسانیت برای او باشد. بعد از بحث انسان کامل، بحث کمال انسان و اختیار و چگونگی رسیدن به کمال با تکیه بر اهمّیت علم و معرفت و با تکیه بر توشه عمل و اخلاص مطرح گشته است.