آسپرین یک داروی ضد درد ، ضدالتهاب و ضد تب می باشد که در طب انسانی کاربرد فراوان دارد اما در گربه به دلیل نقص در فعالیت آنزیم گلوکورونیل ترانسفراز و همچنین نیمه عمر آسپرین در بدن گربه ، دوز زیاد آن باعث ایجاد مسمومیت به ویژه مسمومیت کبدی می شود. در این مطالعه ما تاثیر یک آنتی اکسیدان گیاهی به نام سیلیمارین را در رابطه با پیشگیری و درمان مسمومیت کبدی با آسپرین بررسی کرده ایم. 20 گربه سالم به صورت تصادفی در 4 گروه تقسیم شده اند. در گروه 1 یا همان گروه کنترل آسپرین با تک دوز 55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به حیوانات خورانده شد. در گروه 2 آسپرین و سیلیمارین ( تک دوز 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ) همزمان به حیوانات خورانده شد. در گروه 3 سیلیمارین 4 ساعت بعد از خوراندن آسپرین تجویز شد. در گروه 4 سیلیمارین 24 ساعت بعد از خوراندن آسپرین تجویز شد. ldh,alp,alt,ast ، بیلی روبین تام و بیلی روبین کنژوگه به عنوان اندیکاتور آسیب سلول های کبدی اندازه گیری گردیدند. در گروه 1 تجویز آسپرین باعث بالا رفتن پارامترهای کبدی شد. در گروه 2 سیلیمارین خاصیت محافظت کنندگی خود را نشان داد و از بالا رفتن پارامترهای کبدی در اثر خوراندن آسپرین جلوگیری کرد. در گروه 3 تجویز سیلیمارین 4 ساعت پس از خوراندن آسپرین تاثیر درمانی سیلیمارین را در این محدوده زمانی آشکار ساخت و از بالا رفتن پارامترهای کبدی جلوگیری کرد. در گروه 4 تجویز سیلیمارین 24 ساعت بعد از خوراندن آسپرین تاثیری در درمان هپاتوتوکسیسیته آسپرین نداشت. در نتیجه مشخص شد که سیلیمارین می تواند بافت کبد را بر ضد استرس های اکسیداتیو مسمومیت با آسپرین حفظ کند اما برای درمان این گونه مسمومیت باید سریع اقدام شود و اگر دیر اقدام شود سیلیمارین خاصیت درمانی خود را از دست می دهد