تصادفات جلوبه عقب یک نوع شایع از انواع تصادفات است که به طور تقریبی 20 تا 30 درصد تعداد تصادفات را شامل می-شود. این گونه تصادفات در تسهیلات با اهمیت آزادراهی، نوع غالب تصادفات است که رخداد آن سبب خسارت های مستقیم مالی و جانی و هزینه های غیرمستقیم تأخیر سفر برای کاربران آزادراه می شود. شایسته ذکر است که حدود 60 درصد تراکم ترافیک در تسهیلات آزادراهی به دلیل وقوع حوادث به وجود می آید. بنابراین، مطالعات در زمینه بهبود ایمنی تسهیلات آزادراهی و به ویژه کاهش تصادفات جلوبه عقب انگیزه کافی برای تحقیق محسوب می شود. تاکنون تلاش زیادی در جهت طراحی و اجرای اقدامات موثر در جهت افزایش ایمنی راه ها صورت پذیرفته است. رویکرد معمول در این زمینه استفاده از آمار تصادفات و به کارگیری مدل های آماری جهت تعیین نقاط حادثه خیز است؛ اما، ادبیات تحقیق، به دلایل مختلف از جمله قابلیت اعتماد و دوره طولانی برداشت داده تصادفات و همچنین اقدامات در جهت علاج مشکل (عدم ایمنی و وقوع تصادفات) قبل از وقوع آن، به این رویکرد متعارف و غیرفعال (تحلیل ایمنی مبتنی بر آمار تاریخچه تصادفات) انتقادهای زیادی وارد کرده است. بنابراین روشی جایگزین که بتواند به صورت فعال و بدون نیاز به وقوع تصادفات ایمنی راه ها را ارزیابی کند، مورد نیاز است. در این رساله با شناخت محدودیت های ادبیات، بهبودهایی در مدل-های تعقیب خودرو و شاخص های ایمنی جایگزین صورت می گیرد. اصلاح متغیر محرک در مدل های محرک محور تعقیب خودرو با شاخص زمان تا تصادف، ارائه مدل تعقیب خودروی رگرسیون تکه ای و بررسی غیر همگنی رفتاری خودروهای تعقیب کننده در انتخاب سرفاصله زمانی از اهم فعالیت های مرتبط با مدل های تعقیب خودرو است. همچنین، توسعه شاخص ترمزگیری اضطراری، توسعه مفهوم شاخص تعمیم یافته زمان تا تصادف و توسعه مدل ریسک تصادف جلو به عقب، در زمینه بهبودهای شاخص های ایمنی جایگزین صورت گرفت. داده های مورد استفاده در این رساله شامل داده های پروژه ngsim و داده های خرد جریان ترافیک آزادراه i-80 در emeryville، ایالت کالیفرنیا است. تلاش صورت گرفته در این رساله سبب بهبود نرم افزارهای شبیه سازی خرد جریان ترافیک، مدیریت ایمنی زمان واقعی و افزایش کارایی سیستم های هشداردهی درون خودرویی می شود.

رشد روز افزون صنعت حمل ونقل اثرات مثبت و منفی گسترده ای در جوامع گوناگون داشته است. حمل ونقل با ساده سازی جابجائی بار و انسان کمک اساسی به پیشرفت جوامع بشری چه به لحاظ فردی و چه اجتماعی نموده است. اما از طرفی با رشد حمل ونقل و گسترش شبکه معابر، آمار تصادفات ترافیکی نیز افزایش یافته است، بطوری که جراحت، نقص عضو، مشکلات تنفسی و در نهایت مرگ و میر ناشی از این تصادفات هزینه های سنگینی به افراد و جوامع تحمیل نموده است.. طبق گزارش منتشرشده توسط سازمان جهانی بهداشت (who )، در جهان هر ساله بیش از 2/1 میلیون نفر بر اثر تصادفات رانندگی می میرند و بین 20 تا 50 میلون نفر هم دچار صدمه می شوند. در سال 2004 تصادفات رانندگی هشتمین عامل مرگ و میر جهانی شناخته شده بود و سازمان جهانی بهداشت پیش بینی کرده است تا سال 2030 به پنجمین عامل ارتقاء یابد. طبق گزارش اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراهی ایالات متحدهnhtsa) )، تصادفات جلو به عقب با فراوانی 5/1 میلیون در سال، حدود 23% از کل تصادفات وسایل نقلیه ایالات متحده را تشکیل می دهند .در ایران نیز سالانه حدود 20% از تصادفات از نوع جلوبه عقب می باشد. با توجه به اهمیت تصادفات جلوبه عقب، تاکنون تلاش زیادی در جهت طراحی و اجرای اقدامات موثر در جهت توسعه تجهیزات ایمنی خودرو و تحلیل و ارزیابی تصادفات صورت پذیرفته است. در این تحقیق سعی می شود با کاربرد سیستم های ارتباطات بین خودرویی و سوق دادن شرایط استاتیکی (off-line) به دینامیکی (on-line)، عوامل انسانی و وسیله نقلیه به انسان هوشمند و وسیله نقلیه هوشمند تبدیل گشته و از سهم آنها در بروز حوادث کاسته شود. ارتباطات ما بین خودروها (v2v) و بین خودروها و تجهیزات ارتباطی موجود در کنار جاده ها (v2r) می تواند نقش موثری در اطلاع رسانی به موقع به رانندگان در موقعیت های بحرانی داشته باشد. تکنولوژی vanet?به عنوان جزئ? از سیستم حملونقل هوشمند یک نمونه شبکه سیار است که برای برقراری ارتباط بین وسائل نقلیه مجاور? و همچنین وسائل نقلیه بـا تجهیزات ثابـت که معمو? تجهیزات کنار جاده ای هستند ایجاد شده است. بدیهی است به کارگیری چنین فناوری های ارتباطی سطح ایمنی جاده ها را ارتقاء خواهد بخشید، اما میزان کمی و تحلیلی درصد افزایش ایمنی ناشی از کاربرد vanet در آزادراه ها کاملا بررسی نشده است. برای این منظور رفتار حرکتی رانندگان در یک بازه زمانی معین با استفاده از داده های خرد جریان ترافیک در آزادراه i-80 پروژه ngsimتحلیل شده و با استفاده از شاخص ارزیابی ایمنی ترمزگیری اضطراری (udi) ، ایمنی رانندگان در هر لحظه بررسی می شود. سپس با شبیه سازی رفتار رانندگان در صورت ارتباط با هم و به کارگیری شبکه ارتباط بین خودرویی (vanets) بار دیگر با استفاده از شاخص های ارزیابی ایمنی و مبانی مدل های تعقیب خودرو، ایمنی ترافیک تحلیل شده و اثرات کاربرد تکنولوژی شبکه ارتباطات بین خودرویی در کاهش تصادفات جلو به عقب مشخص می شود. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که، کابرد شبکه ارتباطی vanets می تواند از طریق کاهش زمان عکس العمل رانندگان، درصد اوقات در خطر بودن خودروها را به طور متوسط از 68% به 15% در سطح اول ارزیابی ایمنی و 54% در سطح دوم ارزیابی ایمنی، بکاهد. همچنین طبق نتایج حاصل، کاربرد vanets علاوه بر جلوگیری از تصادفات، از شدت تصادفات رخ داده نیز خواهد کاست.

رشد سریع جمعیت و افزایش تملک وسایل نقلیه شخصی، شلوغی و افزایش حجم ترافیک شهر ها را به دنبال دارد. در چنین شهرهایی سیستم حمل و نقل درون شهری اهمیت ویژه یافته و به نحوی طراحی می گردد که حداکثر کارایی را در سرویس دهی به شهروندان داشته باشد.جهت روان شدن حرکت وسایل نقلیه موتوری، ترافیک در سطح معابر شهری به یکی از معضلات شهرهای بزرگ تبدیل شده است. لذا یکی از دغدغه های فکری مدیران شهری حل معضل ترافیک بخصوص در شهرهای بزرگ می باشد. نیاز به مدیریت، مکان یابی و قیمت گذاری پارکینگ ها جهت سازماندهی ترافیک شهری، تسریع و سهولت حمل و نقل درون شهری از مقولات مهم در طراحی سیستم ترافیک درون شهری است، که با توجه به آن ضروری به نظر می رسد. پارکینگ رایگان در حاشیه معابر برخلاف منفعت ناچیزی که بر مالکان خودروها دارد هزینه سنگینی را بر دوش جامعه شهری تحمیل می کند. پارکینگ رایگان شبکه حمل و نقل شهری را بد شکل کرده و طراحی شهر را کم بها می کند. اقتصاد را به خطر انداخته و محیط را آلوده و خراب می کند. همچنین خدمات پارکینگ رایگان به تقاضای بالا جهت خریداری خودروها دامن می زند چرا که در کاهش هزینه های صاحبان خودروها تأثیر دارد. در پارکینگ رایگان زمین هایی که به جامعه تعلق دارند به صورت آزاد در دسترس هر کسی قرار می گیرند؛ لذا غفلت و مدیریت ناصحیح اموال عمومی می تواند مشکلات جدی را بیافریند؛ بنابر این بدیهی است که شهرها جهت رفع بسیاری از این نوع مشکلات نیاز به پارکینگ غیرحاشیه ای دارند. با احداث پارکینگ های غیر حاشیه ای میزان تصادفات ناشی از مانورهای پارک کاهش می یابد، همچنین باعث افزایش ظرفیت معابر و تقاطع ها و عرض مفید عبور می شود. کاهش آلودگی هوا و صوت و بسیاری از عوامل دیگر از مزایای ساخت پارکینگ غیر حاشیه ای می باشد. با توجه به اینکه نیاز به ساخت پارکینگ غیرحاشیه ای یک نیاز ضروری برای شبکه شهری است اما این موضوع که: - پارکینگ در کدام منطقه از شهر ساخته شود؟ - کدام معیار برای ساخت پارکینگ مهم تر است؟ هدف این تحقیق آن است که با در نظر گرفتن اکثریت معیارهای موثر در انتخاب محل پارک، بتوان بین نواحی مختلف شهری یک یا چند ناحیه را از لحاظ احداث پارکینگ در اولویت قرار داد. شناسایی مناطق مورد نیاز برای احداث پارکینگ غیرحاشیه ای، کاهش تصادفات ناشی از جستجو برای یافتن پارکینگ حاشیه خیابان، بررسی تأثیر احداث پارکینگ غیرحاشیه ای بر پارامترهای ترافیکی، ارائه راهکار مناسب برای تصمیم گیران در این زمینه نیز از اهداف دیگر این تحقیق بشمار می آید. شهر کرمان با توجه به افزایش روز افزون جمعیت و به تبع آن افزایش تعداد خودروها، معابر این شهر دیگر پاسخگو به نیاز ترافیک آن نمی باشند. افزایش مراکز تجاری و خرید، مراکز تفریحی، شرکت ها و مراکز آموزشی نیاز به استفاده از پارکینگ غیر حاشیه ای اعم از طبقاتی، عمومی، خصوصی و ... را بیشتر می کند. در نتیجه ده ناحیه از شهر کرمان به عنوان محدوده مورد مطالعه در نظر گرفته شده است. در هر ناحیه یکسری اطلاعات مربوط به مساحت نواحی مسکونی، آموزشی، اداری و خدماتی، تفریحی و تجاری و همچنین مدت زمان جستجوی پارک حاشیه ای، مدت زمان تقاضای پارک و تمامی معیارهایی که در فصل سوم آورده شده است با روش برداشت میدانی و همچنین با استفاده از نقشه های شهر کرمان استخراج گردیده است.