جهت ارزیابی خطر سونامی در سواحل ایران، وقوع سونامی احتمالی ناشی از یک زمین لغزش زیرسطحی در دریای خزر و همچنین سونامی سال 1945 مکران در دریای عمان شبیه سازی شده است. با توجه به احتمال بسیار اندک وقوع سونامی در خلیج فارس، از مدل سازی سونامی در این ناحیه صرف نظر می شود. در تحقیق حاضر جهت شبیه سازی سونامی احتمالی ناشی از زمین لغزش زیرسطحی در دریای خزر مدل عددی ترکیبی geowave به کار برده می شود. در این مدل فاز تولید مدل سازی با استفاده از مدل topics و فازهای انتشار و بالاروی به کمک مدل funwave شبیه سازی می گردند. به منظور شبیه سازی سونامی سال 1945 نیز از مدل عددی most استفاده می شود. خروجی های شبیه سازی سونامی دریای خزر نشان می دهند که امواج سونامی در طول خطوط ساحلی ایران دامن? بسیار کوچکی دارند و نمی توان بالاروی قابل توجهی را انتظار داشت. این مسئله را می توان با فاصله نسبتاٌ زیاد سواحل ایران و محل زمین لغزش و همچنین اثر محدود سونامی های زمین لغزشی، به دلیل استهلاک شعاعی و پراکندگی، مرتبط دانست. نتایج شبیه سازی سونامی سال 1945 نیز نشان می دهد که دامن? امواج رسیده به سواحل جنوب شرقی ایران و خلیج چابهار در حدود 5/0 متر می باشد و بالاروی قابل توجهی در این نواحی رخ نمی دهد. بلندترین امواج سونامی نیز با دامن? حدود 3 متر به سواحل بندر پاسنی در جنوب پاکستان می رسند. این نتایج با نتایج دیگر شبیه سازی عددی سونامی سال 1945 همخوانی می کند، اما به هیچ وجه با اطلاعات میدانی در دسترس از میزان بالاروی امواج در این بندر (همچون 4 الی 5 متر، 7 الی 10 متر و 12 الی 15 متر) و زمان رسیدن آن ها مطابقت ندارد. با بررسی اطلاعات میدانی و مقایس? آن ها با نتایج شبیه سازی ها، این گمان پدید آمد که یک منشاءِ غیرلرزه ای، همانند یک زمین لغزش زیرسطحی که توسط زمین لرزه تحریک شده باشد، عامل اصلی سونامی سال 1945 مکران بوده باشد.