بحران‏های مالی که هرچند وقت یک بار به وقوع می‏پیوندد، اهمیت مدیریت ریسک، به خصوص ریسک بازار را در جهان مدرن مالی پررنگ‏تر می‏سازد. با توجه به اهمیت و کاربرد گسترده ارزش در معرض خطر به عنوان متداول‏ترین معیار سنجش ریسک بازار، استفاده از مدل‏های تخمین زننده با دقت کافی ضرورت می‏یابد. براین اساس آزمون‏های برگشت، به منظور ارزیابی مدل‏های تخمین زننده ریسک همواره مورد توجه موسسات و نهادهایی است که با ریسک مواجهند. یکی از دلایل بروز خطاهای پیش‏بینی نشده، علیرغم استفاده از آزمون‏های برگشت، نادیده گرفتن زیان‏های دنباله است. تاکنون روش‏های مختلفی برای آزمون برگشت ارائه شده است که کمیته بازل نیز بر همین مبنا آزمون برگشت را با محاسبه تعداد استثنائات انجام می‏دهد. اما بروز این خطاها نیاز به آزمون‏ برگشت بر مبنای زیان‏های دنباله را برجسته می‏سازد. در این پایان نامه براساس آنچه وانگ طی مقاله‏ای در سال 2010 نمود، استفاده از تکنیک نقطه زینی با جمع کردن اندازه زیان‏های دنباله مورد بررسی قرار می‏گیرد. استفاده کاربردی از آزمون برگشت پیشنهادی بر روی شاخص کل بورس اوراق بهادار تهران، نشان می‏دهد که اکثر مدل‏ها به دلیل عملکرد ضعیفشان در تخمین ارزش در معرض خطر رد شده‏اند. این در حالی است که سایر روش‏های آزمون برگشت آنها را تایید کردند.