دشت ری جایگاه بالقوه ای از فعالیتهای بشری است که نقش محوری در تبادلات فرهنگی، تجاری واقتصادی... در جوامع پیش از تاریخ در مرکز فلات و مناطق همجوار خود داشته است که شواهد فعالیتهای باستانشناختی گواه استقرار از اواخر نوسنگی تا دوران اسلامی در آن است. متمرکز نبودن کاوشهای باستان شناسی و عدم وجود یک برنامه هدفمند به منظور شناسایی تمام جنبه های ساختاری وظاهری در غرب دشت ری، چالشی در گزارشات به وجود آورده است . هر چند در چند دهه اخیر یک برنامه رو به رشدی در شرق ری در تپه های چشمه علی، پردیس، سفالین، شغالی،... دیده می شود اما کافی نیست. بدست آوردن اطلاعات نسبی از استقرارها در مناطق مختلف دشت ری و نواحی همجوار آن، برنامه هدفمندی را می طلبد که به نظر می رسد بررسی های روشمند به همراه کاوش یکی از بهترین روشهای مطالعه، مستند سازی و طبقه بندی یافته های فرهنگی و درعین حال همراه با کمترین تخریب می باشد و کارایی این روش از نظر مطالعات آماری در چند دهه اخیر در باستان شناسی به اثبات رسیده است. این تپه از معدود استقرارگاه های شناخته شده از اواخر هزاره پنجم وچهارم ق.م .در غرب دشت ری می باشد که بدلیل قرارگیری در شاهراه ارتباطی دنیا ی باستان نقش محوری درفرهنگ و تمدن باستان داشته است که بقایای موجود روی سطح گواه ادعای ما می باشد. لذا شناخت ویزگی های ساختاری و ظاهری تپه جخماق از دلایل عمده انتخاب این طرح پژوهشی می باشد.