گسترش اتحادیه اروپا هم به لحاظ تعداد و هم به لحاظ کشورهایی که به این اتحادیه پیوسته اند، حائز اهمیت است. این تحول ژئوپلیتیک به لحاظ فرصتهای ایجاد شده از رهگذر وضعیت جدید مورد توجه می باشد. اتحادیه اروپا برخلاف سنت دیرین خود به یک باره به سمت شرق گسترش یافته و این امر عین آفرینش فرصت ها، چالش هایی را نیز در برابر اتحادیه قرار داده است. این اتحادیه شامل کشورهایی است که به خاطر سابقه استعماری، روابط طولانی با بسیاری از کشورهای خاورمیانه و مدیترانه یا خاورمیانه بزرگ ـ اصطلاحی که در متون جدید اروپا بسیار به چشم می خورد- دارند و در پرتو گسترش اینک قرابت جغرافیایی بیشتری نیز با منطقه یافته است. ورود 10 کشور اروپای مرکزی و شرقی به این اتحادیه و تبدیل شدن آن به سازمانی با 27 عضو، بر سرعت عمل و کار آمدی سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا تاثیری باز دارنده داشته و زمینه را برای مداخله و تاثیر گذاری برخی از قدرت های بزرگ همچون ایالات متحده آمریکا در تحولات اروپا و سیاست خارجی آن فراهم کرده است. همچنین، خاورمیانه بزرگ به لحاظ جغرافیایی و نیز موضوعی، از گستره مفهومی وسیعی برخودار است. هدف از این پروژه بررسی نقش اتحادیه اروپا در کاهش تنش های بین المللی (مطالعه موردی خاورمیانه) بوده است. بر اساس یافته های این پژوهش که با روش کتابخانه و مراجعه به اسناد و مدارک به دست آمده، به نظر می رسد تشدید و تمرکز موضوعات امنیتی بین المللی درخاورمیانه درکنار فرصت های موجود توانسته است این منطقه را به عنوان یکی از مهمترین کانون های توجه بین المللی در آورند، بدین معنا که از یک سو، ثبات و امنیت خاورمیانه می تواند رابطه ای مستقیم و بسیار مهم با مدیریت امنیت بین المللی به ویژه اروپا؛ با توجه به قرابت جغرافیایی- آن با منطقه خاورمیانه داشته باشد و از دیگر سو، منابع استراتژیک موجود در این منطقه نقش تعیین کننده ای در چگونگی توزیع قدرت آینده در سطح نظام بین الملل بر عهده خواهند داشت.