این پژوهش از نوع علی ـ مقایسه ای می باشد. که با هدف بررسی تأثیر جرم زایی بیماری افسردگی حاد در جامعه انجام شده است. به این منظور 60 نفر آزمودنی که به روش نمونه گیری در دسترس در شهرستان بهبهان مورد آزمون قرار گرفتند. آزمودنی ها شامل دو گروه: 30 بیمار افسرده حاد که 15 مرد و 15 زن بودند و30 فرد عادی همتا شده که 15 مرد و 15 زن بودند و برای بررسی تأثیر جرم زایی بیماری افسردگی حاد (آسیب پذیری بیماران افسرده حاد) در جامعه از دو پرسشنامه رفتارهای پرخطر و نگرش نسبت به مواد مخدر برای آزمایش، دو گروه استفاده شد. داده های به دست آمده از طریق روش های آمار توصیفی شامل فراوانی و درصد و آمارهای استنباطی (آزمونی خی دو) تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد؛ بین افراد افسرده حاد در رابطه با رفتارهای پرخطر نسبت به افراد عادی تفاوت معنی داری وجود دارد. در رابطه با نگرش نسبت به مواد مخدر نتایج نشان داد که بین افراد افسرده حاد در نگرش کلی، هیجآنها، باورها و آمادگی عمل نسبت به سوء مصرف مواد مخدر، نسبت به افراد عادی تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر افراد افسرده آسیب پذیرتر می باشند. نتایج نشان داد که بین افراد افسرده حاد در رابطه با خودکشی نسبت به افراد عادی تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل ها در مورد دو گروه، بر اساس جنسیت، و وضعیت تأهل، نشان داد که مردان، آسیب پذیرتر از زنان و افراد مجرد آسیب پذیرتر از افراد متأهل می باشند. نتایج به دست آمده موید آن بود که بیماران افسرده حاد اگر در شرایط اوج حملات حاد بیماری خود؛ مرتکب جرم شوند، به طوری که در حین ارتکاب جرم رابطه آنها با واقعیت قطع شده و دچار توهم و هذیان بوده اند، لاجرم مشمول ماده 51 ق.م.ا شده و از مسوولیّت کیفری مبری هستند و در غیر این صورت یعنی در صورتی که در حین ارتکاب جرم حتی اراده نسبی و آگاهی نسبی از زمان و مکان داشته باشند مشمول ماده 51 ق.م.ا شده و نیمه مسوول تلقی می شوند و اگر اراده و آگاهی کاملاً باقی بوده باشد مسوولیت آنان تام خواهد بود.