یکی از مهمترین مباحث ژئوتکنیک لرزه ای، پدیده روانگرایی می باشدکه اثرات مخرب ناشی از این پدیده، اهمیت شناخت دقیق ترین روش ارزیابی پتانسیل روانگرایی را برای یک منطقه دلخواه نشان می دهد. روش های ارزیابی پتانسیل روانگرایی در خاک های ماسه ای، عموما بر اساس تحلیل قطعی می باشند، که در طراحی بر این اساس معمولا تغییرات مقاومت خاک و بارهای ناشی از زلزله نادیده گرفته می شوند. مضافا اینکه در استفاده از این روش ها، ارتباط دقیق بین احتمال وقوع روانگرایی و ضریب اطمینان امکان پذیر نمی باشد. استفاده از تحلیل آماری و آنالیز اعتمادپذیری می تواند بعنوان راه حلی جهت فائق آمدن به این مشکل باشد. روش های اعتمادپذیری مورد استفاده در ارزیابی روانگرایی، معمولا روش هایی نظیر گشتاور دوم مرتبه اول، تخمین نقطه ای و گشتاور دوم مرتبه اول پیشرفته می باشند. استفاده از فرضیات ساده کننده و تخمین های عددی تحمیلی توسط این روش ها، دقت مسئله را تا حدودی کاهش می دهد. یکی دیگر از روش های اعتماد پذیری، شبیه سازی مونت کارلو است که بر خلاف سایر روش ها، از فرض ساده کننده ای استفاده نمی نماید. در این مطالعه، با مقایسه نتایج حاصل از روش های مختلف اعتمادپذیری، دقت این روش ها مورد بررسی قرار گرفته است. برای نیل به این هدف، به عنوان مطالعه موردی، پروفیل های مختلفی از خاک شهرهای بندر عباس، بابلسر و چند منطقه از کشور ترکیه، مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین با توجه به وقوع زلزله در سال 1999 در کشور ترکیه که با روانگرایی در بسیاری از مناطق این کشور همراه بوده است، پهنه بندی خطر وقوع روانگرایی در این منطقه با استفاده از شبیه سازی مونت کارلو صورت گرفته و با مشاهدات میدانی موجود مقایسه شده است.