هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه ساده و چند متغیره هوش معنوی با سلامت روان و شادکامی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش از بین دانشجویان دانشگاه شهید باهنر، 384 نفر (172 مرد و 212 زن) با روش تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008)، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) و پرسشنامه شادکامی آکسفوردآرگایل و لو (1989) بودند برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و چندمتغیره استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد: بین سازه هوش معنوی با سلامت روان و شادکامی، بین سلامت روان و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از بین خرده مقیاسهای هوش معنوی، بین تولید معنای شخصی و آگاهی متعالی با سلامت روان رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد، اما بین تفکر انتقادی وجودی و توسعه سطح هشیار با سلامت روان رابطه معناداری مشاهده نشد. بین همه خرده مقیاسهای هوش معنوی با شادکامی رابطه مثبت معناداری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که خرده مقیاس تولید معنای شخصی بطور همزمان با سلامت روان و شادکامی رابطه معنی داری دارد و توسعه سطح هشیاری بطور همزمان با سلامت روان و شادکامی رابطه معنی داری ندارد. همچنین بین میزان هوش معنوی، سلامت روان و شادکامی با توجه به عوامل فردی (جنس، تأهل، رشته تحصیلی) رابطه معناداری مشاهده نشد.