این تحقیق در سال زراعی 1389-1388 به منظور مطالعه تاثیر روش های شیمیایی و غیرشیمیایی بر کنترل علف های هرز و عملکرد ذرت دانه ای رقم سینگل کراس 704 در مزرعه ایستگاه تحقیقات جهاد کشاورزی ارومیه اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت گیاه پوششی چاودار یک ماه قبل از کاشت ذرت، کشت گیاه پوششی چاودار همزمان با کاشت ذرت، دو بار کولتیواسیون، دو بار سمپاشی با آترازین، سمپاشی با اکوئیپ همزمان با سبز شدن ذرت و آترازین در مرحله 4 تا 6 برگی ذرت، سمپاشی با آترازین + کولتیواسیون، وجین کامل علف های هرز و عدم کنترل علف های هرز بودند. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف مورد آزمایش تاثیر بسیار معنی داری روی تراکم علف های هرز در هر دو مرحله مورد مطالعه (گلدهی و دانه بستن) داشتند. روش های مختلف، تراکم علف های هرز در مرحله گلدهی و دانه بستن ذرت را در مقایسه با عدم کنترل به ترتیب 75 تا 95 و 71 تا 93 درصد کاهش دادند. تراکم علف های هرز در تیمار کشت گیاه پوششی چاودار یک ماه قبل از کاشت ذرت در مقایسه با تیمار عدم کنترل بیش از 5 برابر کمتر بود و از نظر آماری تفاوت معنی داری با دو بار سمپاشی با علف کش نداشت. کشت چاودار یک ماه قبل از کاشت ذرت بیشترین و دو بار کولتیواسیون کمترین تاثیر را در کاهش وزن خشک علف های هرز داشتند. در هر دو مرحله مورد بررسی در بین گونه های یکساله سلمه تره و خرفه و از گونه های چندساله، پیچک صحرایی و قیاق گونه های غالب را تشکیل می دادند. تاثیر تیمارهای مختلف بر کلیه اجزای عمکرد ذرت معنی دار بود. بررسی میانگین عملکرد ذرت در کرت های عدم کنترل علف های هرز با کرت های شاهد نشان داد در صورت عدم کنترل علف های هرز، افت عملکرد ناشی از حضور آن ها در مزرعه تا 100 درصد خواهد بود. در بین تیمارهای آزمایشی بعد از تیمار وجین کامل، بیشترین عملکرد دانه ذرت در تیمار کاربرد دوبار آترازین بدست آمد.