این پژوهش ابتداً ضمنِ تبیینِ موضوعِ مورد بررسی، به تشریحِ آثارِ زیان بار، متغیّرهایِ تأثیر گذار و نیز باز بینیِ مطالعات صورت گرفته در زمین? تأثیر برخی از رویکردهایِ سنّتی و نوظهورِ پُلیسی گری بر ترس از جرم می پردازد. هدف از اَنجام این پژوهش، به تصویر کشیدنِ تفاوتِ میزانِ ترس از جرم در میان گروه هایِ مختلفِ سنّی، جنسیّتی، بزه دیدگان و میزانِ تحصیلات می باشد، تا بر این اساس بتوانیم جهتِ کنترلِ مناسب ترس از جرم به سیاست هایِ مناسبی تَمّسک جوییم. روش این پژوهش که شامل جامع? آماری 900 نفری از میانِ زنان و مردانِ بالایِ 18 سال و نیز مصاحبه از بینِ 30 شهروند ساکنِ مناطقِ 1-2-3 تهران را در بر می گیرد، روش پیمایش و اسنادی است. یافته هایِ تحقیق مُبیّن این است زنان، کاهش میزانِ تحصیلات و نیز افراد با سنّینِ مختلف و بزه دیدگان به فراخورِ میزانِ سن و نوع بزه دیدگی، ترس زیادی گزارش می نمایند. گفتنی است که از میانِ عوامل تأثیر گذارِ بر ترس، رسانه ها و بی تناسبیِ محیطِ اجتماعی سهم بسزایی در این زمینه دارد. در بُعد تأثیر رویکردهایِ پلیسی گری در کنترلِ پدید? مزبور باید اذعان داشت، که راهبردهایِ پلیسی گریِ سنّتی چندان کارآمد نبوده است. در مقابل در بینِ رویکرد هایِ پلیسی گریِ نوین، پلیسی گریِ نقاطِ جرم تنها در مقطع زمانی و مکانیِ خاصی تأثیر مطلوبی ایفا می کند، و از سوی دیگر پلیسی گریِ جامعه محور و مسئله محور نقش بسزایی در کاهش ترس از جرم دارند.