چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی تلفیق شناخت درمانی و واقعیت درمانی گروهی بر رابطه مادر-فرزندی در دختران دبیرستان شهر شیراز بوده است. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل و انتصاب تصادفی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر 16-15 سال مشغول به تحصیل (89-1388) شهر شیراز بود. برای این منظور از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. ابزار پژوهش مقیاس رابطه مادر-فرزندی و تعداد نمونه 30 نفر دانش آموز دختر از میان افرادی که نمره میانگینشان پایین تر از میانگین کل پرسشنامه (5/19) و فرزندان خانواده یکپارچه بودند انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. مداخله درمانی که شامل 8 جلسه 60 دقیقه ای گروه درمانی تلفیقی شناخت درمانی و واقعیت درمانی بر گروه آزمایش اجرا شد و بر گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت پس از اجرای برنامه مداخله ای و تکمیل پرسشنامه مورد نظر و یک ماه بعد از اجرا نیز پی گیری انجام شد. داده ها جمع آوری و از طریق آزمونهای تحلیل کوواریانس و t گروههای مستقل مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت. بعد از اجرای مداخله درمانی یافته های این پژوهش نشان دادند که رابطه معناداری در میانگین نمره بین گروه آزمایش و کنترل وجود دارد. نتایج حاکی از آن است که مشاوره تلفیقی شناخت درمانی و واقعیت درمانی گروهی تأثیر معناداری بر رابطه مادر- فرزندی دختران نوجوان داشته است و همچنین نتایج فرعی نشان دادند که بر گفت و شنود، عاطفه مثبت، سردرگمی نقش تاثیر معنا داری داشته اما بر همانند سازی تاثیر معنا داری نداشته است.