مطالعات مربوط به رشد درونزا، به سمت مدل هایی که رشد بلندمدت را با تمرکز روی پیشرفت تکنولوژی و r&d توضیح می دهد، گرایش یافته است. هدف این پایان نامه آزمون مفاهیم اصلی تئوری های رشد درونزای بدون مقیاس است: افزایش در شدت r&d نوآوری را افزایش می دهد، و نوآوری منجر به افزایش تولید سرانه می شود. این مفاهیم با استفاده از داده های پانل در جفت کشورهای oecd و غیر oecd طی دوره زمانی 2008-1981 در فواصل زمانی 5 ساله به منظور خارج کردن اثر ادوار تجاری مورد آزمون قرار می گیرند. نتایج تجربی برآورد تابع نوآوری نشان می دهد که بازدهی انباشت دانش نسبت به نوآوری در حدود یک و معنی دار است و شدت r&d دارای اثر مثبت و معنی داری روی نوآوری در جفت کشورهای oecd و غیر oecd می باشد، نتایج تئوری های رشد درونزای شومپیتری را تأیید می کند. بهر حال، توسعه بنیادهای بخش r&d و بدست آوردن سطح بالای نوآوری تکنولوژی برای افزایش نوآوری خیلی با اهمیت است. نتایج نشان می دهد که در نظر گرفتن ظرفیت سرمایه ی انسانی و کیفیت سرمایه ی انسانی برای جذب سرریزهای بین المللی دانش خیلی مهم است، بطوریکه کیفیت سرمایه ی انسانی خیلی مهم تر از ظرفیت آن برای بهبود نوآوری می باشد. علاوه براین، نتایج برآورد تابع تولید نشان می دهد که کشورهای غیر oecd در راستای افزایش درآمد سرانه نیروی کار سود بیشتری از افزایش نوآوری کسب می کنند، این واقعیت می تواند منعکس کننده همگرایی تکنولوژیکی بین کشورها باشد. در مجموع نتایج تجربی این پژوهش شواهدی قوی را در راستای تأیید مدل های رشد درونزای بدون مقیاس ارائه می دهد. کمک اصلی پژوهش حاضر به ادبیات موجود این است که تحلیل مقایسه ای مدل های رشد درونزای بدون مقیاس را در میان کشورهای oecd و غیر oecd فراهم می کند.