چکیده: ابی فراس حمدانی شاعر بنی حمدان یکی از شاعران مشهور عصر عباسی دوم می باشد که شعرهای ایشان سرشار از عاطفه است،وی هیچگاه شعر را به عنوان حرفه در نظر نگرفته است.اغراض شعری وی غزل و فخر و وصف است. در شعر هایش رگه هایی از غزل تقلیدی و تشبیهات جاهلی وجود دارد و از مدح تکسّبی و هجو غیر اخلاقی دور بودند و شاعری درون گرا و پر احساس بود. ابی فراس شاعری عاطفی و رومانسی بودند نه شاعر حماسی.همه زندگیش را فخر در بر گرفته به گونه ای که وصف نیز در فخریات او قرار گرفته است و وصف او وصفی محسوس است که دارای الفاظ شیرین و عبارات سهل است.بیشترین اشتهار ابی فراس به رومیات اوست که در آن هم غزل و هم رثاء و هم شکایت از روزگار وجود دارد. همه زندگی ابوفراس را فخر در بر گرفته است که ابیات فخری در تمام قصائد او در هر نوعی که باشد به نحوی گنجانده شده است.