موضوع تخصیص و مکانیابی ایستگاه های امداد جاده ای، به دلیل داشتن تاثیرات زیادی که بر نحوه خدمت دهی به مصدومین جاده ای دارد، مورد توجه محققان زیادی قرار گرفته است. در این گونه مسائل، هدف اصلی تحقیق، مکانیابی بهینه ایستگاه های امداد جاده ای و تقسیم بندی نواحی تحت خدمت، جهت تخصیص مناسب آنها به خدمت دهنده ها است. این مسائل از اینرو دارای اهمیت هستند که معیار های عملکردی سیستم از جمله مدت زمان انتظار مشتری را بهبود داده و می توانند منجر به نجات جان یک مصدوم شوند. در این تحقیق تخصیص ایستگاه های امداد جاده ای بزرگراه تهران قم (محدوده تهران)، با استفاده از مدل صف هایپرکیوب که یکی از معروفترین مدل های صف در زمینه مکانیابی است، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بدین منظور، پس از تعیین تعداد حالات سیستم، معادلات تعادلی هر حالت سیستم با استفاده از نمودار آهنگ استخراج گردیده است. سپس با استفاده از احتمالات حدی بدست آمده معیار های عملکردی سیستم، از جمله میزان بار کاری هر خدمت دهنده، مدت زمان انتظار مشتری جهت دریافت خدمت و ... محاسبه شده و با تغییر پیشنهادی قابل اجرا در عمل، در اندازه نواحیتخصیص داده شده به هر خدمت دهنده، معیارهای عملکردی سیستم بهبود داده شده اند.