استاد محمد عابد از شاعران سنّت گرای معاصر است که شهرتش در سرودن اشعار رثایی است ،اما مهارتش در سرودن شعر در انواع قوالب و مضامین کمتر از مرثیه سرایی نیست و شاعران و محققانی چون : استاد محمد حسین شهریار، عمران صلاحی، بهاء الدین خرّمشاهی و دکتر محمدرضا سنگری او را از تواناترین شعرای معاصر دانسته اند. ازآنجایی که مقام ادبی استاد عابد با وجود شایستگیهای فراوان،آنچنان که شایسته بود، شناخته نشد و او گمنام زیست ودرگذشت ، موضوع فوق با هدف معرفی این شاعر توانا به جامعه ادبی کشور، انتخاب شد . در بررسی غزلیات استاد عابد این موارد مشاهده می شود : از مهمترین ویژگی غزلها، گوناگونی موضوعات و تنوع مضامین است ، به طوری که بیش از 270 مضمون در غزلها دیده می شود که مضامین عاشقانه و بعد تعلیمی و اخلاقی بیشترین بسامد را دارند. این مضامین گاهی کاملاً بدیع و گاهی تکراریند ، اما در مضامین تکراری هم ، رنگی از تازگی در شعر دیده می شود . علاقه عابد به حافظ باعث شده است که از مضامینش تأثیر زیادی بپذیرد. ذکر پاره ای از مضامین مثل جبر در غزلها، فقط به تبعیت از سنن رایج ادبی است و نه از روی اعتقاد شاعر.در غزل عابد سه نوع عشق،دیده می شود : عشق حقیقی، عشق دینی و ولایی و عشق مجازی . عابد به زبان و فکر شعری کاملاً معتقد است و از موضوعات روزمرّه در شعر استفاده نمی کند.از ویژگیهای زبانیش می توان به حذف فراوان « را » ی مفعولی، ارجاع ضمیر به مابعد، استفاده از افعال در شکلی دیگر، رواج حذف حروف اضافه ، حذف بدون قرینه لفظی و استفاده از افعال و کلمات قدیمی اشاره کرد . فراوانی تعداد ابیات ، استفاده از ردیف در اکثر غزلها ، استفاده از انواع قافیه های بدیعی و کمترین استفاده از قوافی معیوب از ویژگیهای آوایی غزلهاست . شاعر از 26 وزن عروضی استفاده کرده است که هیچکدام مستحدث نیستند و کاربرد بحر رمل مثمن محذوف با 34 مورد ، بیشتر از بقیه است . کاربرد انواع صنایع بدیعی به ویژه حسن تعلیل،تصویر سازی،تسجیع،تجنیس،تکرار،ایهام، مراعات نظیر، لف و نشر،واج آرایی ،اقتباس،تلمیح،اقتفا، ارسال المثل و تشبیه تمثیل و استفاده از انواع صور خیال بویژه تشبیه و استعاره در عین رعایت اعتدال در کاربرد آنها، از برجسته ترین ویژگی های قابل ذکر در ساختار هنری غزلهاست . با توجه به ویژگیهای مختلف غزلهامی توان سبک عابد را آمیزه ای از سبک هندی و دوره بازگشت دانست