پژوهش حاضر به بررسی رابطه تجدید ارائه صورت های مالی با مدیریت سود و کیفیت سود شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. به همین منظور، با استفاده از مدل تعدیل شده جونز، اقلام تعهدی اختیاری، به عنوان معیاری برای تشخیص مدیریت سود مد نظر قرار گرفته است. همچنین، پایداری سود به عنوان شاخصی برای کیفیت سود، به کار رفته است. جامعه آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1383 لغایت 1388 بوده و رابطه مذکور در 10 صنعت (خودرو، سیمان، فرآورده های شیمیایی، فرآورده های غذایی، قند و شکر، کانی غیر فلزی، کانی فلزی و فلزات اساسی، لاستیک و پلاستیک، ماشین آلات و تجهیزات، مواد دارویی) شامل 211 شرکت مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از این است که بین تجدید ارائه صورت های مالی با مدیریت سود، رابطه معنی داری وجود دارد و نوع رابطه نشان می دهد که در شرکت هایی که سطح اقلام تعهدی بالا بوده، میزان تجدید ارائه نیز افزایش یافته است. همچنین، بین جریان وجه نقد حاصل از فعالیت های عملیاتی با مدیریت سود، رابطه ای معنادار و مستقیم و بین اندازه شرکت با مدیریت سود، رابطه ای معنادار و معکوس وجود دارد. در عین حال، بین درجه اهرم مالی با مدیریت سود، رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین، یافته های پژوهش نشان می دهد که بین تجدید ارائه صورت های مالی با کیفیت سود، رابطه معنی داری وجود دارد و نوع رابطه نشان می دهد که هرچه شدت تجدید ارائه صورت های مالی افزایش می یابد، کیفیت سود (پایداری سود) کاهش پیدا می کند. همچنین، بین جریان وجه نقد حاصل از فعالیت های عملیاتی و اندازه شرکت با کیفیت سود، رابطه ای معنادار و مستقیم و بین درجه اهرم مالی با کیفیت سود، رابطه ای معنادار و معکوس مشاهده شد. واژگان کلیدی: تجدید ارائه صورت های مالی، تعدیلات سنواتی، کیفیت سود، پایداری سود، مدیریت سود، اقلام تعهدی اختیاری، کیفیت گزارشگری مالی