مطالعه ی حاضر به بررسی اثر تجویز مس به صورت زیرجلدی در دوره ی خشکی بر وضعیت تولید مثلی گاو ها در دوره ی پس از زایش می پردازد. 206 راس گاو و تلیسه ی هلشتاین که در دوره ی خشکی و دوره ی قبل از زایش قرار داشتند به طور تصادفی در دو گروه درمان و کنترل قرار گرفتند. همچنین همین گاو ها از نظر میزان مس خون در دوره ی قبل از زایش به دو گروه بدون کمبود مس و دارای کمبود مرزی مس تقسیم بندی شدند. مطالعات آماری بر اساس تاریخ زایمان، تاریخ اولین تلقیح و تعداد تلقیحات منجر به آبستنی و همچنین میزان بروز اندومتریت و کیست تخمدانی بعد از زایش، در این گاو ها صورت گرفت. تعداد روز های باز، میزان گیرایی پس از اولین تلقیح و میزان آبستنی، در گروه های درمان و کنترل و همچنین گرو های دارای کمبود مرزی مس و بدون کمبود، تفاوت معنا داری با یکدیگر نداشتند (05/0<p) . میزان بروز کیست تخمدانی هم در گروه ها مشابه یکدیگر بود و تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). بین میزان بروز اندومتریت و کمبود مس رابطه ی معنا داری دیده شد (0397/0=p) به گونه ای که میزان بروز اندومتریت در گاو های دچار کمبود مس کمتر از گاو های سالم بود، که قابل اعتماد نیست. در کل، این مطالعه نشان داد که تجویز زیر جلدی مس در دوره ی close up اثری در بهبود پارامتر های تولید مثلی همچون تعداد روز های باز، میزان گیرایی پس از اولین تلقیح و میزان آبستنی در گاو های بعد از زایش ندارد و تغییری در احتمال بروز کیست تخمدانی و اندومتریت بعد از زایش ایجاد نمی نماید.