در سال 1949 دولت ملی گرای چین با تقبل شکست از کمونیستهای انقلابی به جزیره تایوان گریخت و دولت جمهوری چین را بنا نهاد. اعلام استقلال تایوان مورد اعتراض شدید چین و عدم پذیرش بین المللی قرار گرفت. تایوان با استناد به حق تعیین سرنوشت و انکار حقوق بنیادین بشری مردم تایوان از سوی چین خواستار مشروعیت بخشیدن به اعلام یکجانبه استقلال خود می باشد. درخواست تایوان برای کسب استقلال یک جانبه از جمهوری خلق چین با توجه به اینکه دارای سرزمینی با مرزهای شناخته شده بین المللی ، جمعیت و حاکمیت انحصاری و موثر بر افراد و منابع خود می باشد و از طرفی شناسایی محدود بین المللی را نیز بهمراه دارد، استقلال تایوان از منظر حقوق بین الملل تنها بر اساس رهیافت موثر بودن موجودیت دولت آن مشروع ارزیابی می گردد. در این تحقیق از روش کتابخانه ای برای گردآوری منابع استفاده شده است. مستندات تاریخی و ادعای هریک از طرفین از منظر حقوق بین الملل مورد بررسی قرار گرفته است.