فیلمی از پلی پیرول با ساختار نانو فیبر، با روش ولتامتری پالس نرمال بر روی سطح الکترد پلاتین تهیه و از آن برای تثبیت تک رشته dna و سپس هیبرید کردن آن استفاده گردید. از روش-های ولتامتری چرخه ای، ولتامتری پالس تفاضلی و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی برای مطالعه چگونگی سنتز پلی پیرول، تثبیت تک رشته dna و هیبریدشدن آن استفاده گردید. به منظور تثبیت بهتر dna روی بستر پلی پیرول، ابتدا سطح مذکور فوق اکسید شد. تثبیت dna بر اساس جاذبه الکترواستاتیک میان بار منفی گروه های فسفات dna و بار مثبت پلی پیرول فوق اکسید شده (ppyox) انجام شد. میان‏کنش dna با سالیسیلیک اسید (sa)، استیل سالیسیلیک اسید یا آسپیرین (asa)، 2-پروپیونیلوکسی بنزوئیک اسید (pba) و 2-ایزوبوتیریلوکسی بنزوئیک اسید (iba) (دو ترکیب آخر، مشتق های سالیسیلیک اسید با شاخه های جانبی بزرگتر از آسپیرین هستند) با روش ولتامتری پالس تفاضلی مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد که با افزایش هر یک از این 4 ترکیب، مقدار جریان های اکسایش گوانین کاهش یافت که نشان دهنده میان‏کنش آن ها با dna است. ثابت تشکیل پیوند این چهار ترکیب با چهار توالی مختلف dna با درصدهای متفاوت بازهای سیتوزین- گوانین و آدنین- تیمین به دست آمد. این نتایج نشان می دهد که با افزایش حجم گروه جانبی متصل به ریشه بنزوئیک اسید، ثابت پیوند کوچکتر شده و میان‏کنش آن‏ها با dna کاهش می‏یابد که این اختلاف در میان‏کنش در اثر ازدحام فضایی در ساختار آن ها برای وارد شدن به شیارهای کوچک dna نسبت داده شد. همچنین، در این پژوهش مشخص گردید که توالی هایی ازdna با درصد بیشتری از بازهای آدنین و تیمین، ثابت پیوند بزرگتری در میان‏کنش با این چهار ترکیب دارند.