این پژوهش با هدف بررسی مبحث زیبایی در آثار روزبهان بقلی شیرازی، عارف ایرانی قرن ششم هجری صورت گرفته است. شیوه پردازش این اثر، توصیفی تحلیلی، به صورت اکتشافی با روش مطالعه و گردآوری کتابخانه ای است که در سه فصل انجام شد. فصل نخست، پیرامون زندگی و چگونگی بالیدن روزبهان، با معرفی موقعیت وی در زمانه اش، اساتید و شاگردانش و تاثیر او بر پسینیان خود و دیگر آثار وی و توضیحاتی درباره سبک نگارش او می باشد. در فصل دوم به تبیین جنبه های متافیزیکی حکمت او، کیفیت مباحث عشق، نحوه نگریستن و دیگر کلیات دیدگاه وی می پردازد. جمال غیر انسانی (زیبایی خداوند، فرشتگان و سایر پدیده ها) و مفاهیم محوری رمز، شطح، التباس و تجلی نیز در فصل آخر مورد بررسی قرار گرفته اند و در خلال آن، زیبایی انسانی، از همه لحاظ، آنگونه که منظور روزبهان است تشریح می شود.