تحلیل ساختاری داده های بدست آمده بر پایه ی روش های سنجش از دور در منطقه ی مطالعاتی، تعداد زیادی از ساختارهای حلقوی، خطی و گسلی مرتبط با کانه زایی مس غیر همزمان(epigenetic) و بویژه پورفیری، آشکار نموده است. به نظر می رسد که بعضی از این ساختارها نقش ساختمانی- کنترلی مهمی بر زایش و قرار گیری منطقه ای کانسار های مس پورفیری و بعضی از نشانه های معدنی جدید از مس در یک موقعیت زمین ساختی مرتبط با فرورانش، ایفا کرده اند. ساختارهای حلقوی روند عمومی شمال غرب- جنوب شرق دارند و به سه نوع دیده می شوند: حلقه های با ابعاد بزرگ، حلقه های کوچک و کراترهای آتشفشانی. ساختارهای حلقوی بزرگ، ظاهراً در ارتباط با ساختمان های درونی با ابعاد بزرگ می باشند و احتمالاً در واکنش به حرکات قائم تشکیل شده اند. حضور ساختمان های درونی با ابعاد بزرگ (نظیر یک زبان? جبه ای) با استفاده از نقش? آنومالی گراویت? برجا و نقش? ضخامت پوسته ای، قابل استنتاج است. ساختارهای حلقوی، اشکال حلقوی یا بیضوی دارند که بر روی تصاویر ماهواره ای قابل تشخیص می باشند. ارتباط مشخصی بین موقعیت جغرافیایی کانسارها و نشانه های معدنی مس و ساختارهای حلقوی بزرگ، دیده می شود بگونه ای که از مجموع 33 کانسار و نشان? معدنی مس در نیم? جنوبی کمربند فلززایی کرمان تعداد 30 کانسار و نشان? معدنی، بصورت محاط(محصور) در داخل اشکال حلقوی و بیضوی با ابعاد بزرگ قرار گرفته اند. به نظر می رسد که حلقه های کوچکتر، اثرات سطحی توده های نفوذی باشند که در عمق، کانه زایی کرده اند و در اطراف بعضی از کانسارها (نظیر میدوک) به تعداد زیادی دیده می شوند. ارتباط مثبت و مشخصی بین محل تقاطع خط واره ها و ساختارهای حلقوی کوچک وجود دارد؛ همچنین انطباق مثبتی بین تراکم حلقه های کوچک و مقادیر بالای فاکتور خط وارگی دیده می شود. خط واره ها در این منطقه به تعداد زیادی و با طول های مختلفی قابل تشخیص می باشند. در این مطالعه، مقادیر فاکتور خط وارگی برای نواحی جنوبی کمربند فلززایی کرمان (حد فاصل کوه لاله زار و جنوب جبال بارز) و نیز محور آبدر-دهج محاسبه شده است و نقشه های کانتوری خط وارگی نواحی مذکور، رسم گردیده اند. بیشتر کانسارها و نشانه های معدنی مس در نواحی مرکزی و شمالی کمربند فلززایی کرمان (دهج-ساردوئیه)، بر روی آتشفشان های نوع چینه ای و در نواحی با مقادیر بالای فاکتور خط وارگی دیده می شوند. در نواحی جنوبی، ارتباط نزدیکی بین گسل ها و کانسارها دیده می شود. بنابراین، یک مطالعه ی جامع از ساختارهای حلقوی، گسل ها و ساختار های خطی (و بویژه ارتباط بین این ساختارها) می تواند بعنوان یک ابزار اکتشافی ساختمانی مناسب در مراحل اوّلیه پی جویی در این منطقه، بشمار آید.