رضایت زناشویی، یکی از مهم ترین رکن های سلامت روانی افراد خانواده است. پژوهش حاضر شامل دو مطالعه بود: در مطالعه اول، هدف بررسی رابطه رضایت مندی زناشویی با باورهای ارتباطی و انتظارات غیرمنطقی زوج ها بود که در این مطالعه با حجم نمونه 115 نفر در بین کارمندان دانشگاه فردوسی مشهد به طور داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. نتایج مطالعه اول نشان داد که بین رضایت زناشویی کلی و باورهای ارتباطی کلی رابطه معکوس معنی دار وجو دارد. بین انتظارات از زندگی زناشویی کلی و باورهای ارتباطی کلی رابطه معکوس معنی دار تایید شد؛ و نتایج رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین کننده، متغیرهای سنوات تحصیلی و وابستگی به ترتیب هرکدام 26/0 درصد، 57/0- درصد از واریانس رضایتمندی زناشویی را به تنهایی تبیین می کنند. در مطالعه دوم به بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی ازدواج اولسون بر ارتقاء آگاهی از انتظارات در زندگی؛ بهبود باورهای ارتباطی و افزایش رضامندی زناشویی پرداخته شد؛ این مطالعه، شامل هفت زوج در هر کدام از گروه کنترل و آزمایش (هشت جلسه آموزش غنی سازی ازدواج اولسون)، در بین زوج های مراجعه کننده به بهزیستی گنبدکاووس با روش نمونه گیری دردسترس انجام شد. آزمودنی هایی که در گروه مداخله شرکت داشتند نسبت به آزمودنی هایی که در گروه کنترل جایگزین شده بودند، پس از دریافت آموزش اولسون نمرات رضایتمندی زناشویی بیشتری نشان دادند، اما باورهای ارتباطی زوج هایی که آموزش غنی-سازی ازدواج را دریافت کردند نسبت به گروه کنترل تفاوتی نیافت. همچنین انتظارات زناشویی افرادی که آموزش را دریافت کردند نسبت به زوج هایی که آموزش دریافت نکردند، تفاوتی پیدا نکرد. نتایج پیشنهاد می کنند که بهبود در رضایت زناشویی ممکن است در غیاب بهبود فوری در باورها و انتظارات زناشویی مشاهده شود.