دست یافتن به روشهایی که با آنها بتوان به بهترین نحو ممکن صحنه های پرهیجان و اکشن که ریتم بالایی دارند را خلق و کارگردانی کرد، هدف این رساله است. استفاده درست و بجا از صحنه های اکشن، تأثیر بسزایی در جذب مخاطب و ترغیب او برای دنبال کردن فیلم دارد. یکی از ضعفهایی که هم در فیلم های زنده و هم در انیمیشن ایران وجود دارد، کمبود صحنه هایی از این دست است. در این راستا نگارنده با بهره گیری از دو روش، یکی مطالعه ی منابع اندک موجود و دیگری بررسی پلان به پلان و گاه فریم به فریم این گونه صحنه ها در فیلم های مطرح، سعی نموده تا المانهای تأثیر گذار در کارگردانی آنها را بیابد. بدین منظور پس یک بررسی اجمالی در سیر تحول صحنه های اکشن در سینما و انیمشن، در فصل دوم به عناصر کارگردانی این گونه سکانسها اشاره می شود و تأثیر هر یک جداگانه مورد مطالعه قرار می گیرد. فصل سوم نیز به بررسی انیمیشن بلند کونگ فو پاندا که صحنه های اکشن شاخصی دارد، اختصاص خواهد داشت. این انیمیشن با این هدف مورد توجه قرار می گیرد که مواردی که در فصل 2 به آنها اشاره شده است به صورت عملی دیده شوند و کاربرد آنها برای خواننده ملموس تر شود.