نگاهی کلی و تاریخی به روند مشارکت زنان در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ما را با این واقعیت رو به رو می کند که مسأله حضور زنان در این عرصه ها چندان سابقه ندارد و مربوط به تاریخ معاصر کشورمان می شود. زن به دلیل زن بودنش همواره مورد ظلم قرار گرفته است، این ظلم به شکل های گوناگون مانند : جلوگیری از حضور وی در اجتماع و عدم فعالیت اجتماعی، ازدواج اجباری، حجاب داشتن به گونه ای که چشم نامحرم او را نبیند، به گونه ای بخندد که نامحرم صدای او را نشنود و ... صورت گرفت. زنان در دوره های مختلف تاریخی هیچ گونه حرکتی برای احقاق حقوق خود انجام ندادند و همواره با هر شرایطی که بود کنار می آمدند و مطیع و فرمانبردار مردان بودند. اما در دوره ی قاجار می بینیم که یکباره شرایط تغییر می کند و زنان ضعیفه و مطیع به جنبش درآمده و کم کم خواستار حق و حقوق خود می شوند. زنانی ؛که در هر موقعیتی سکوت می کردند و اجازه صحبت کردن نداشتند به یکباره روزنامه منتشر کرده، انجمن ها وسازمان هایی را تشکیل دادند و حتی خواستار حق رأی برای خود شدند و .... جنبش های اجتماعی و فرهنگی زنان در ایران با مشکلات و سختی هایی روبرو بود و زنان آزادی خواه یا مردانی که از حقوق زنان دفاع می کردند برای رسیدن به هدف اصلی خود که همان آزادی و احقاق حقوق زنان بود رنجها و سختی های متعددی را متحمل شدند، تا اینکه بالاخره توانستند تا حدود زیادی به اهداف خود دست یابند. از جمله زنانی که برای این هدف کوشید و در راه آن هر سختی را تحمل کرد «صدیقه دولت آبادی» می باشد ، وی در این راه از هیچ کوششی دریغ ننمود و آثاری ارزنده از خویش بر جای نهاد. در این پژوهش سعی شده ، خدمات و فعالیت های خانم دولت آبادی و نقش وی در جنبش های زنان مورد توجه و بررسی قرار گیرد.