اختلالات ناشی از دخالت های دولت در اقتصاد و عملکرد ضعیف شرکت های دولتی در تحقق اهدافی چون رشد و توسعه اقتصادی موجب گردید تا در اواخر دهه ی 1970 میلادی اجرای سیاست خصوصی سازی به طور جدی در دستور کار دولت ها قرار گیرد. بنابراین در پژوهش حاضر، با استفاده از اطلاعات آماری 100 کشور درحال توسعه (به همراه ایران)، برای دوره ی 1996- 2006 و با بکارگیری از دو روش داده های مقطعی و تابلویی، اثر خصوصی سازی به همراه چند متغیر موثر بر رشد اقتصادی، مورد مطالعه قرار می گیرد. در این مطالعه، مقدار عواید دریافتی دولت از خصوصی سازی، به عنوان معیاری برای اندازه ی خصوصی سازی درنظر گرفته شده است و سهم این عواید از تولید ناخالص داخلی را به عنوان متغیر خصوصی سازی انتخاب نمودیم. در روش مقطعی که براساس روش حداقل مربعات معمولی صورت گرفته است، ضرایب متغیرها و نیز رگرسیون مورد نظر از سطح معناداری قابل قبولی برخوردار نیست. در روش داده های تابلویی، نتایج با بکارگیری از روش اثرات تصادفی برآورد شده است و نتایج حاکی از آن است که خصوصی سازی در صورت همراه شدن با بهبود وضعیت عملکرد دولت در مقایسه با دیگر شاخص های مورد استفاده در این پژوهش، بیشترین تأثیر را بر رشد اقتصادی دارابوده و مقدار آن 0.38 برآورد شده است.