مطالعه حاضر می کوشد به شناسایی و توضیح مولفه های موجود در بررسی واژه پردازی شاعرانه در ترجمه متون نمایشی/ادبی بپردازد. واژه پردازی یکی از مهمترین جنبه های سبکی در متون ادبی است. تحقیق حاضر متمرکز است بر اهمیت این جنبه در متون نمایشی و راهکارهای به کار رفته برای ترجمه آن. بدین منظور مکبث اثر شکسپیر، از شاهکارهای ادبی/نمایشی جهان، به همراه چهار ترجمه فارسی آن (احمدی (1336)، شادمان (1351)، آشوری (1371)، پاسارگادی(1378)) انتخاب شد. بر روی هر یک از این متون بررسی و تحلیل توصیفی/مقایسه ای انجام گرفت تا اهمیت و چگونگی کاربرد صفات، به مثابه یکی از اجزای اصلی واژه پردازی شاعرانه، در متن اصلی و ترجمه های آن ها مشخص گردد. برای بررسی چگونگی ترجمه واژه پردازی شاعرانه علاوه بر جنبه های معنایی/مضمونی معادل گزینی ها به وجوه سبکی و نیز الگوهای گفتمانی متون ادبی/نمایشی هم توجه شد. به این نکته نیز توجه شد که در متون نمایشی واژه پردازی اهمیتی دوچندان می یابد چرا که این متون باید اجرا شده و بازگو شوند. بدین ترتیب، پژوهش حاضر به وجوه صورت گرایانه متن اصلی و چگونگی بازتاب آن در ترجمه ها، میزان موثر بودن راهکارها برای انتقال این وجوه، التفات خاص داشته است.