ارزیابی میزان کیفیت زندگی محله نارمک براساس معیارهای اجتماعی توسعه پایدار شهری موضوع پژوهش حاضر است. به همین لحاظ کیفیت زندگی از ابعاد ذهنی و عینی بر مبنای شاخص های اجتماعی توسعه پایدار مورد توجه قرار گرفته است. رویکرد تحقیق کمی و کیفی بوده و روش تحقیق توصیفی است. اهداف در این تحقیق رسیدن به شاخص های اجتماعی توسعه پایدار و بررسی کیفیت زندگی در محله است. اما پرسش های مورد نظر این تحقیق به "چگونگی کیفیت زندگی در محله و اندازه گیری آن و این امر که شاخص های اجتماعی توسعه پایدار شهری چیست و چگونه اندازه گیری می شود؟"، اشاره دارد. در طی فرآیند این تحقیق ابتدا، محله نارمک واقع در منطقه هشت تهران به عنوان نمونه انتخاب و نمونه گیری به روش چند مرحله ای و با تکنیک بلوکی صورت گرفته و 54 خانوار از بین افراد 15-65 سال مورد بررسی قرار گرفته اند. سپس بررسی مبانی نظری و پیشینه تحقیقاتی منتج به انتخاب معیارها یا شاخص های اجتماعی توسعه پایدار برای ارزیابی در محله گردید. در مرحله بعدی توسط روش دلفی با استفاده از نظرات کارشناسان و بر اساس طیف لیکرت شاخص هایی بدست آمد، در ادامه نیاز به نظرات ساکنان، باعث گردید تا بومی سازی شاخص ها توسط پردازش پرسشنامه ها توسط نرم افزار spss مورد توجه قرار گیرد. در مرحله بعد این شاخص ها در مقایسه با شاخص های کیفیت زندگی موجود در متن پژوهش همسان شده؛ و شاخص هایی مورد توجه قرار گرفت که دو رویکرد عینی و ذهنی را داشته باشد، شاخص های بدست آمده عبارتند از: امکانات فرهنگی – تفریحی و ورزشی، تجهیزات و خدمات، بهداشت و سلامتی، مشارکت و امنیت. در فصل پنجم با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی(ahp) بالاترین اهمیت شاخص ها و در نهایت کیفیت زندگی در محله نارمک ارزیابی شد. نتایج این ارزیابی عبارت است از: معیار امکانات فرهنگی و ورزشی با وزن نسبی 411/0 بیشترین اهمیت را داراست که نشان از اهمیت آن در محله نارمک است و بعد از آن به ترتیب شاخص های تجهیزات، بهداشت و سلامتی، مشارکت و امنیت مدنظر بوده است. با بررسی معیارها و زیر معیارها و سپس سنجه ها، ارزیابی کلیت محله نشان می دهد که محله نارمک در مورد شاخص های فوق احتیاج به رویکردها و سیاستها و برنامه ریزی بهتر و منسجم تری دارد.