همواره بلایای طبیعی به عنوان مخرب ترین عوامل آسیب رسان به انسان، جامعه و زیست گاه او مطرح بوده اند. با وجود پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی گسترده در دهه های اخیر، این بلایا همچنان هزینه های سنگینی را به جوامع انسانی وارد می سازند. بدیهی است که تنها راه جلوگیری از بروز چنین حوادثی و کاهش خسارات وارده، مدیریت بحران می باشد. بسیاری از ویرانی ها و فجایعی که پس از وقوع بحران در مراکز انسانی به بار می آیند به سبب ساخت و سازهای ناپایدار انسان ها رخ می دهد. با توجه به سابقه وقوع حوادثی از این دست در استان مازندران لزوم نیاز به برنامه ریزی و مدیریت-بحران واحدهای مسکونی جهت کاهش اثرات زیانبار جانی و مالی در شهرهای این استان از جمله شهر ساری مبرهن است. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت واحدهای مسکونی شهر ساری به منظور برنامه ریزی و مدیریت بحران است. روش گردآوری اطلاعات در این پایان نامه اسنادی، کتابخانه ای و پیمایشی است. براساس فرمول کوکران تعداد 400 واحدمسکونی با توجه به 16 شاخص متنوع انسانی و کالبدی، به روش نمونه برداری سیستماتیک مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از جدول، نمودار، روش تاپسیس و همچنین نرم افزار spss استفاده شده است. در ضمن برای تهیه نقشه و تحلیل فضایی از نرم افزار arcgis استفاده گردیده است. یافته ها نشان می دهد که محلات شماره 4، 5 و 8 دارای بالاترین آسیب پذیری از نظر شاخص های مورد مطالعه هستند و متأسفانه محله ای با آسیب پذیری بسیار کم در شهر وجود ندارد. در نهایت براساس نتایج به دست آمده، پیشنهاداتی جهت کاهش آسیب پذیری این واحدها ارایه شده است.