اضطراب سلامت ، یکی از اختلالات اضطرابی شایع در بین دانشجویان گروه های علوم پزشکی می باشد که می تواند در نحوه عملکرد آنان در حیطه های تحصیل و شغل اثر بگذارد ، بنابر این هدف اصلی پژوهش این بود که مطالعه شود ، آموزش شناخت درمانگری گروهی باعث کاهش اضطراب سلامت ، تغییر مکان کنترل سلامت و تغییر فراشناخت در دانشجویان پرستاری می شود . روش کار جامعه مورد پژوهش عبارت بود از : کلیه دانشجویان پرستاری مشغول به تحصیل در دانشکده پرستاری که نمره اضطراب سلامت آن ها بالاتر از میانگین گزارش شده توسط پناهی تلخستانی ( 1388 ) است . از این میان تعداد 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس تصادفی انتخاب شدند. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و گروه کنترل بود. طرح پژوهش ، طرح دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. ابزار پژوهش ، فرم کوتاه پرسشنامه اضطراب سلامت (shai ) ، پرسشنامه مکان کنترل سلامت ( فرم a ) و پرسشنامه فراشناخت (mcq -30 ) بود که توسط افراد نمونه تکمیل شد . نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. 12 جلسه ، 90 دقیقه ای شناخت درمانگری گروهی ، برای گروه آزمایشی آموزش داده شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی ( نمودار ، میانگین ، انحراف استاندارد ) و برای تأیید فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری مکرر استفاده شد . نتایج نشان داد : الف ) آموزش شناخت درمان‎گری گروهی ، اضطراب سلامت را در دانشجویان پرستاری کاهش می دهد . ب) آموزش شناخت درمان‎گری گروهی، مکان کنترل سلامت را در دانشجویان پرستاری تغییر می‎دهد. ج) آموزش شناخت درمان گری گروهی ، فراشناخت را در دانشجویان پرستاری تغییر می دهد . نتیجه گیری آموزش شناخت درمانگری گروهی در کاهش اضطراب سلامت ، تغییر مکان کنترل سلامت و فراشناخت دانشجویان پرستاری ، نقش به سزایی دارد . بنابر این نتایج پژوهش می تواند در برنامه ریزی مداخلات درمانی مانند گسترش برنامه های آموزشی جهت دانشجویان علوم پزشکی استفاده شود