چکیده : آزادی، این آرزوی دلپذیر انسانی ، ازجمله موضوعات و مفاهیمی است که از دیرباز ذهن بشر را مشغول خود ساخته و عطش سیری ناپذیر آن انسان را به دنبال خود کشانده است . این گوهرگرانبها چه به عنوان نیاز فکری و درونی و اخلاقی و چه در مفهوم نوین امروزی به عنوان نیاز اجتماعی و سیاسی و فرهنگی ، همواره مورد توجه و تأکید بزرگان اندیشه و بودن و سرودن بوده است . در سروده های شعرای بعد از مشروطه تا آغاز انقلاب اسلامی ، اندیشه ی آزادی خواهی با مفهوم نوین آن ، از بسامد بالایی برخوردار است . در این پژوهش تلاش کرده ایم ، به قرائت آزادی در شعر سه شاعر بزرگ معاصر فروغ فرخزاد ، احمد شاملو و محمدرضا شفیعی کدکنی بپردازیم . در شعر این شاعران ابعاد اجتماعی ، سیاسی و انسانی آزادی از بازتاب بیشتری نسبت به جنبه های فردی آن برخوردار است . البته در شعر فروغ فرخزاد به آزادی جنس زن و آزادی های جنسیتی نگاه بیشتری شده است . آزادی مطرح شده در شعر احمد شاملو در بسیاری موارد متأثر از اندیشه های غرب گرایانه و گاه تقابل با مسائل فرهنگی و دینی و سنتهای اجتماعی می باشد در صورتی که مفهوم آزادی در شعر شفیعی ، همسو با اندیشه های دینی و فرهنگی جامعه است . زبان شعری این شاعران با توجه به خفقان و استبداد حاکم اغلب نمادین و رمز گونه است . واژگان کلیدی : آزادی ، شعر معاصر فارسی ، فروغ فرخزاد ، احمد شاملو ، محمدرضا شفیعی کدکنی.