چکیده: استخوان یک نانوکامپوزیت واقعی است که از دو فاز آلی(کلاژن) و غیرآلی(نانوهیدروکسی آپاتیت) تشکیل شده است. ترکیب هیدروکسی آپاتیت با پلیمرهای آلی یکی از مباحث مورد توجه در مهندسی بافت محسوب می شود. در این مطالعه نانوهیدروکسی آپاتیت و کامپوزیت های آن شامل 2، 4 و 6 درصد وزنی از کیتوزان با روش هیبریداسیون درجا سنتز شده است و سپس برای مطالعات بافت شناسی بر روی استخوان کاروالیای موش صحرایی در روز های 7، 30 و 60 بررسی شده است. برای بررسی ساختار کریستالی و تعیین گروههای عاملی بترتیب از آزمونهایxrd و ftir استفاده شده است. برای مطالعه مورفولوژی و بررسی ریزساختار از آزمونهای sem و afm بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از فرمول شیرر در xrd نشان می دهندکه اندازه ذرات در هیدروکسی آپاتیت خالص و در کامپوزیتهای آن همگی کمتر از 50 نانومتر بدست آمده اند. نتایج حاصل از بررسی سطحی گویای این مطلب هستند که با افزایش مقادیر کیتوزان تجمع ذرات روی سطح افزایش می یابند و زبری سطح نیز فزونی می یابد. نتایج حاصل از هیستومورفومتری نشان می دهند که میزان بازسازی استخوان در هیدروکسی آپاتیت خالص 57.267% و در کامپوزیت های آن بترتیب 50.840% ، 48.020% ، 46.530% و برای گروه کنترل نیز 5.67% بدست آمده اند. در نهایت نتایج حاصل از تست مکانیکی نیز حاکی از قابل قبول بودن این مواد بعنوان موادجایگزین استخوان است. کلمات کلیدی: هیدروکسی آپاتیت/کیتوزان نانوکامپوزیت، زیست فعالی، مهندسی بافت، بازسازی استخوان، استخوان کاروالیای موش صحرایی.