بافت های فرسوده شهری در فرآیند زمانی طولانی شکل گرفته و امروزه در محاصره تکنولوژی عصرحاضرو توسعه شهری جدید گرفتار شده است. اگرچه این بافت در گذشته به مقتضای زمان دارای عملکردهای منطقی و سلسله مراتبی بوده ولی امروزه از لحاظ ساختاری و عملکردی دچار کمبودهایی شده و آن گونه که باید وشاید نمی تواند جوابگوی نیاز ساکنین خود باشد به دنبال حاد شدن مشکلات نواحی قدیمی شهر، بخصوص نواحی مرکزی شهرها که ابعاد مختلف زندگی شهری را تحت تأثیر قرار داده اند، دولت ها توجه ویژه ای را نسبت به نواحی قدیمی شهر مبذول داشته اند براین اساس یکی از ضرورتهای مهم شهر و شهرنشینی عصر حاضر بهسازی و نوسازی این بافت های شهری است. شناسایی وضعیت کالبدی و عملکردی این بافت ها به منظور برنامه ریزی و مدیریت حفظ و نگهداری آنها از اقدامات اولیه و مهمی است که باید صورت پذیرد. بافت فرسوده محله سرآسیاب از جمله این گونه بافت های است که در این پژوهش شاخص های عمده چون ویژگی های بنا، وضعیت کاربری اراضی موجود، میزان فرسودگی بافت محله مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. برای دستیابی به اهداف تحقیق، از روش های اسنادی و میدانی با تاکید بر تکمیل پرسشنامه نزد 140 نفر سرپرست خانواردر محدوده مورد مطالعه، استفاده شده است. پس از جمع آوری داده ها، به تحلیل آنها در محیطspss اقدام گردیده است. نتایج تحقیق، نشان می دهدبافت موجود محله سرآسیاب به هنگام بروز سوانح طبیعی ویاحوادث غیر مترقبه شهری قابلت امداد رسانی ندارد و به ویژه در زمینه شبکه معابر و دسترسی ها مشکلاتی را به وجود آورده که نیازمند ساماندهی است.