هوش معنوی از جمله سازه های روانشناختی است که اخیرا روانشناسان پژوهش های بسیاری در این رابطه انجام داده اند . پژوهش حاضر که از جمله طرحهای توصیفی و از نوع همبستگی است، با هدف بررسی رابطه هوش معنوی، میزان تاب آوری و رضایت از زندگی انجام گرفته است. نمونه مورد مطالعه شامل 297 دانش آموز دختر در مقطع سوم دبیرستان (شاخه نظری) در مدارس منطقه 5 تهران می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های هوش معنوی عبداله زاده و همکاران ، تاب آوری کانر و دیویدسون(cd-ris) و رضایت از زندگی دانش آموزان هوبنر (mslss) استفاده گردید . داده های پژوهش با استفاده از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج بررسی فرضیه های تحقیق حاکی از آن بود که متغیر هوش معنوی با رضایت از زندگی و تمام زیر مقیاسهای آن (رضایت از خانواده، دوستان، مدرسه، محیط زندگی و فرد)، در سطح 05/0p< ارتباط معنادار و مثبتی دارد. و نیز بین متغیرهوش معنوی و تاب آوری هم ارتباط معنادار و مثبتی وجود دارد، همچنین تاب آوری با رضایت از زندگی و همه زیرمقیاسهای آن ارتباط معناداری دارد . طبق نتایج ضریب تعیین، متغیر تاب آوری به میزان 08/37 از طریق هوش معنوی و متغیر رضایت از زندگی به میزان 04/27 از طریق هوش معنوی و همچنین متغیر رضایت از زندگی به میزان 16/21 از طریق تاب آوری پیش بینی می شود. از دیگر یافته های تحقیق این بود که نوع رشته های تحصیلی(ریاضی، تجربی و علوم انسانی) دانش آموزان، تاثیر معناداری بر روی هوش معنوی و تاب آوری ندارد اما برروی میزان رضایت از زندگی آنها تاثیر گذار بوده است. کلید واژه ها: هوش معنوی، تاب آوری، رضایت از زندگی، دانش آموزان دختر